Mirosław Iringh

Mirosław Iringh
Miroslav Iringh
Stanko
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1914 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	28 maja 1985 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	535 pluton Słowaków
Stanowiska	dowódca
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: powstanie warszawskie;
Późniejsza praca	dziennikarz, fotoreporter
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Mirosław Iringh, ps. „Stanko” (ur. 28 lutego 1914 w Warszawie, zm. 28 maja 1985 tamże) – podporucznik, Słowak z pochodzenia, dowódca oddziału Słowaków – plutonu nr 535 podległego Armii Krajowej, wchodzącego w skład 1. kompanii batalionu „Tur” Zgrupowania „Kryska” walczącego na Czerniakowie w czasie powstania warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W okresie II RP pracował w Warszawie jako dziennikarz, był współpracownikiem „Robotnika” (1938–1939).

W latach 1942–1943 stał na czele Słowackiego Komitetu Narodowego. W 1944 był także fotografem walk powstańczych i życia codziennego w tym czasie. Wiele jego zdjęć zasiliło zbiory Biblioteki Narodowej. Po wojnie pracował w Towarzystwie Czechów i Słowaków oraz Centralnej Agencji Fotograficznej. Współpracował z gazetami: „Život”, „Gazeta Lubelska”, „Gazeta Krakowska”, „Życie Warszawy”, „Przyjaźń”, „Rzeczpospolita”. Był represjonowany przez władzę powojenną za działalność w AK.

Zmarł na raka płuc w 1985. Pochowany na Starych Powązkach (kwatera 286-4-15)^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[2]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[2]
Złoty Krzyż Zasługi (19 sierpnia 1946)^[3]^[2]
Srebrny Krzyż Zasługi^[2]
Krzyż Partyzancki^[2]
Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (6 września 1946)^[4]
Warszawski Krzyż Powstańczy^[2]
Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)^[5]
Krzyż Armii Krajowej^[2]
Order Ľudovíta Štúra II Klasy (Słowacja, pośmiertnie, 2007)^[6]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1994 imieniem Mirosława Iringha nazwano skwer u zbiegu ulic Wilanowskiej, Czerniakowskiej i Okrąg^[7].
Jego imię umieszczono na tablicy upamiętniającej 535 pluton Słowaków znajdującej się na skwerze.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Cmentarz Stare Powązki: WŁADECZEK BOROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-06] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Mirosław Iringh. [w:] Powstancze Biogramy [on-line]. 1944.pl. [dostęp 2018-11-28].
↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 224 „za zasługi w pracy kulturalno-oświatowej”.
↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 232 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.
↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.
↑ Odznaczeni Orderem Ľudovíta Štúra II Klasy (od 2004). www.prezident.sk. [dostęp 2012-01-07]. (słow.).
↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 406. ISBN 83-86619-97X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

„Kurier Polski”, nr 104 z 29 maja 1985, s. 2 (nekrolog).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Cmentarz Stare Powązki: WŁADECZEK BOROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-06] .

[1944.pl-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Mirosław Iringh. [w:] Powstancze Biogramy [on-line]. 1944.pl. [dostęp 2018-11-28].

[3] M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 224 „za zasługi w pracy kulturalno-oświatowej”.

[4] M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 232 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.

[5] M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.

[6] Odznaczeni Orderem Ľudovíta Štúra II Klasy (od 2004). www.prezident.sk. [dostęp 2012-01-07]. (słow.).

[7] Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 406. ISBN 83-86619-97X.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]