Mleczaj torfowcowy
_Neuhoff_41575-small.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mleczaj torfowcowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Lactarius sphagneti (Fr.) Neuhoff Pilze Mitteleuropas: 181 (Stuttgart, 1956) | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie | |
Mleczaj torfowcowy (Lactarius sphagneti (Fr.) Neuhoff) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Takson ten został zdiagnozowany taksonomicznie po raz pierwszy przez Eliasa Friesa (jako Lactarius subdulcis c sphagneti) w 1855 r. Jako odrębny gatunek został poprawnie opisany przez Walthera Neuhoffa w „Pilze Mitteleuropas” z 1956 r.
- Lactarius sphagneti (Fr.) M.M. Moser 1955
- Lactarius subdulcis c sphagneti Fr. 1855[2]
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003, Alina Skirgiełło opisywała go pod nazwą mleczaj torfowy[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnicy 2–5 cm, barwy czerwonobrązowej, blaknący, z małym, ostrym garbkiem w centrum, pokryty suchą, matową skórką[4].
Blaszkowy, blaszki początkowo barwy jasnocielistej, po dojrzeniu ochrowobrązowawe[4].
Jaśniejszy od kapelusza, barwy czerwonawej, u młodych owocników pełny, potem pusty w środku, kruchy, czasem o wygiętej podstawie[4].
Zbudowany z kulistawych komórek, które powodują jego specyficzną kruchość i nieregularny przełam. Kruchy, o łagodnym smaku. Wydzielają białe, nie przebarwiające się mleczko[4].
Elipsoidalne, niemal kuliste, o wymiarach 6,5–8,5×5,5–7,5 μm, pokryte brodawkami połączonymi niewielkimi listewkami tworzącymi delikatny siateczkowaty wzór, bez pory rostkowej. Wysyp zarodników amyloidalny[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Europie[5]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Szwajcarii, i Niemczech[3].
Rozwija się w glebie. Występuje w wilgotnych lasach i torfowiskach. Wytwarza owocniki (w Europie) od lipca do września[4].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Tworzy mikoryzę. Owocniki Lactarius sphagneti prawdopodobnie nie są toksyczne dla człowieka, jednak ich wartość spożywcza jest nieznana[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 426. ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.