Monaster Trójcy Świętej i Świętych Praojców w Hebronie
31°31′59″N 35°06′00″E/31,533056 35,100000 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Typ monasteru |
męski |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew | |
| Założyciel klasztoru |
archimandryta Leonid (Siencow) |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
1904–1925 |
Położenie na mapie Palestyny  | |
| 31°31′59″N 35°06′00″E/31,533056 35,100000
| |
Monaster Trójcy Świętej i Świętych Praojców – klasztor prawosławny w Hebronie, utworzony przez rosyjską misję prawosławną w Jerozolimie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1866 zwierzchnik rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie archimandryta Antonin (Kapustin) wystąpił z inicjatywą zakupu terenu, na którym stał tzw. dąb z Mamre – drzewo, pod którym według legendy zamieszkiwał w namiocie biblijny Abraham. 22 maja 1871 po raz pierwszy odprawiono Świętą Liturgię pod dębem. W 1874 wzniesiono obok dom pielgrzyma, jednak ze względu na fakt, że miasto Hebron zamieszkiwali głównie muzułmanie, nie zaczęto od razu budowy cerkwi, mimo zachęt ze strony patriarchów jerozolimskiego Nikodema i konstantynopolitańskiego Joachima III. Prace budowlane podjął dopiero w 1904 archimandryta Leonid (Siencow), stojący na czele misji rosyjskiej. Gotowa cerkiew została poświęcona po 21 latach budowy, 31 maja 1925, kiedy po rewolucji październikowej misja w Jerozolimie nie mogła już liczyć na wsparcie polityczne i finansowe ze strony rosyjskiego rządu. Konsekracji obiektu dokonał patriarcha jerozolimski Damian.
Monaster w Hebronie przeszedł w latach 20. XX wieku pod jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Patriarsze Moskwy ponownie podlega od 5 czerwca 1997. Miejsce to pozostaje popularnym ośrodkiem pielgrzymkowym. Jego tradycją jest odprawiania Świętej Liturgii pod Dębem Abrahama w trzecim dniu po uroczystościach Trójcy Świętej. Liturgia ta jest odprawiana w tym miejscu również obecnie, mimo że dąb z czasem obumarł.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew monasterska wzniesiona jest na planie prostokąta. Jej najwyższym punktem jest dzwonnica zwieńczona kopułą z latarnią. Również nad prezbiterium wznosi się szersza kopuła na ośmiobocznym bębnie. W architekturze monasteru i świątyni wyraźne są cechy nawiązujące do wyglądu zamków średniowiecznych. W cerkwi znajdują się trzy ołtarze – Świętych Praojców, Trójcy Świętej i św. Mikołaja.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. Paszkiewicz, W służbie Imperium Rosyjskiego 1721–1917. Funkcje i treści ideowe rosyjskiej architektury sakralnej na zachodnich rubieżach Cesarstwa i poza jego granicami, Warszawa 1999, Warszawa, Instytut Sztuki PAN, ISBN 83-85938-13-3
- Подворье Русской Духовной Миссии в честь Святых Праотцев в Хевроне