Mykoła Bałakin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mykoła Bałakin
Pełne imię i nazwisko

Mykoła Mykołajowycz Bałakin

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia?/9 maja 1911
Kijów

Data i miejsce śmierci

3 września 1992
Kijów

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1929–1932 Żełdor Kijów ? (?)
1933 Dynamo Kijów ? (?)
1934 Żełdor Kijów ? (?)
1935 Medyk Kijów ? (?)
1936–1939 Łokomotyw Kijów 63 (29)
1940–1945 Dynamo Kijów 49 (8)
1946–1947 BO Kijów ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
194?–194? Łokomotyw Kijów
1946 BO Kijów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Mykoła Mykołajowycz Bałakin, ukr. Микола Миколайович Балакін, ros. Николай Николаевич Балакин, Nikołaj Nikołajewicz Bałakin (ur. 26 kwietnia?/9 maja 1911 w Kijowie, Imperium Rosyjskie, zm. 3 września 1992 w Kijowie, Ukraina) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener i sędzia piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek drużyny Szkoły Robotniczej w Kijowie. W 1929 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Żełdor Kijów. Potem do rozpoczęcia Mistrzostw ZSRR występował w zespołach Dynamo Kijów i Medyk Kijów. W 1936 debiutował w pierwszych mistrzostwach ZSRR w składzie Łokomotywu Kijów. W 1940 został zaproszony do Dynama Kijów. W 1946 roku odszedł do BO Kijów, w którym zakończył karierę piłkarza.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Karierę szkoleniowca rozpoczął będąc piłkarzem BO Kijów, kiedy to łączył funkcje trenerskie i piłkarskie. Wcześniej, w latach 40. XX wieku prowadził Łokomotyw Kijów[1].

Kariera sędziowska[edytuj | edytuj kod]

W 1947 rozpoczął arbitraż meczów piłkarskich. Od 1950 do 1965 sędziował 90 meczów jako główny arbiter w Wysszej Lidze ZSSR (ogółem 119). Jako sędzia liniowy obsługiwał 17 meczów. Sędzia kategorii ogólnokrajowej (29.12.1952), sędzia kategorii FIFA (1958). Stał się pierwszym ukraińskim arbitrem kategorii międzynarodowej FIFA. Za jego wkład w sędziowanie piłkarskie przyznano srebrny medal pamiątkowy "Za sędziowanie 80 meczów mistrzostw ZSRR" oraz odznaki honorowe arbitra kategorii ogólnokrajowej za 25 lat praktyki sędziowskiej i "Honorowego sędziego".

W 1959 został wybrany na przewodniczącego nowo założonego Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej, a od lutego 1961 do 1983 kierował Kolegium Arbitrów Ukraińskiej SRR. W połowie lat 50. XX wieku był członkiem Prezydium Sekcji Piłki Nożnej ZSRR, a w latach 60. był członkiem Prezydium Kolegium Arbitrów ZSRR. Od 1952 do 1984 pracował jako wykładowca i kierownik działu piłki nożnej Kijowskiego Instytutu Kultury Fizycznej. Przez 10 lat stał na czele działu piłki nożnej i hokeja w Kijowskim Instytucie Kultury Fizycznej od jego powstania w 1963 roku[2].

Zmarł 3 września 1992 roku w wieku 81 lat[3].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

Dynamo Kijów

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

BO Kijów

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • 2-krotnie wybrany do listy najlepszych arbitrów ZSRR: 1953, 1964.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]