Przejdź do zawartości

Wiktor Czanow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Czanow
Pełne imię i nazwisko

Wiktor Wiktorowycz Czanow

Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1959
Stalino

Data i miejsce śmierci

8 lutego 2017
Kijów

Wzrost

184 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
Szachtior Donieck
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1981 Szachtior Donieck 62 (0)
1982–1990 Dinamo Kijów 202 (0)
1990–1993 Makabi Hajfa 78 (0)
1993–1994 Bene Jehuda Tel Awiw 28 (0)
1994–1995 CSKA-Borysfen Boryspol 10 (0)
W sumie: 380 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1977–1978  ZSRR U-18
1979–1980  ZSRR U-21
1982–1990  ZSRR 21 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1995–1996 CSKA-Borysfen Kijów (asystent)
1996 CSKA-Borysfen Kijów
2006–2007 Dynamo Kijów (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wiktor Wiktorowycz Czanow, ukr. Віктор Вікторович Чанов, ros. Виктор Викторович Чанов, Wiktor Wiktorowicz Czanow (ur. 21 lipca 1959 w Doniecku w Ukraińskiej SRR, zm. 8 lutego 2017 w Kijowie[1]) – radziecki i ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski. Młodszy brat Wiaczesława Czanowa, również bramkarza, oraz syn Wiktora Czanowa, też bramkarza.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szachtara Donieck. W latach 19781981 występował w pierwszym zespole górniczego klubu z rodzinnego Doniecka. Po wywalczeniu sobie miejsca w składzie Szachtara zdobył szerokie uznanie i wkrótce trafił do Dynama Kijów, jednego z najlepszych radzieckich klubów. Tam z kolei wygrywał rywalizację z Mychajłem Mychajłowem. Przez kilka sezonów występował w lidze izraelskiej. W 1991 zdobył mistrzostwo Izraela z Maccabi Hajfa. W 1995 zakończył karierę jako bramkarz ukraińskiego CSKA-Borysfenu Boryspol.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodnik radzieckiej reprezentacji zdobył mistrzostwo Europy U-18 w 1978 oraz mistrzostwo Europy U-21 w 1980. 10 marca 1982 w meczu towarzyskim z Grecją zadebiutował w pierwszej reprezentacji ZSRR, ale na stałe trafił do niej w 1986. Drużynę radziecką prowadził wówczas szkoleniowiec Dynama Walery Łobanowski. Uczestniczył w jednym meczu mistrzostw świata w 1986, zaś dwa lata później rozegrał kilkanaście minut w jednym ze spotkań mistrzostw Europy w 1988, w których drużyna radziecka zajęła drugie miejsce. W reprezentacji Związku Radzieckiego był najczęściej dublerem uważanego za jednego z najlepszych bramkarzy świata Rinata Dasajewa. Do 1990 rozegrał 21 meczów w barwach Sbornej.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Bo zakończeniu kariery piłkarskiej przez pewien czas pracował jako asystent i pierwszy trener w zespole CSKA-Borysfen Kijów. Później rozstał się z futbolem i zajął się działalnością biznesową, pełnił m.in. funkcję dyrektora firmy z branży turystycznej. W grudniu 2006 po raz kolejny zastąpił w Dynamie Mychajłowa, tym razem na stanowisku trenera bramkarzy.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • rekordzista w liczbie bezbramkowych meczów reprezentacyjnych ZSRR – dopiero w 17. meczu po 7,5 latach od debiutu puścił pierwszego gola strzelonego przez przeciwnika (przedtem puścił bramkę samobójczą 21 września 1988)
  • najlepszy bramkarz ZSRR (wg magazynu Ogoniok): 1986
  • najlepszy bramkarz Izraelu: 1991
  • 6-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: nr 2 (1986, 1988), nr 3 (1980, 1981, 1982, 1989)
  • członek Klubu Jewhena Rudakowa: 151 meczów na „0”
  • członek Klubu Lwa Jaszyna: 148 meczów na „0”

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]