Myosotidium hortensia
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Myosotidium | ||
| Gatunek |
Myosotidium hortensia | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Myosotidium hortensia (Decne.) Baill. Hist. Pl. 10: 333 1890[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
Myosotidium hortensia (Decne.) Baill. – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju Myosotidium z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Występuje endemicznie na nowozelandzkich Wyspach Chatham.
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten zaobserwowano na wyspach: Chatham, Pitt, South East Island, Mangere i większości mniejszych wysp archipelagu Chatham[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Łodyga solidna, u dołu drewniejąca. Roślina osiąga do 1 m wysokości i 1–1,5 m szerokości. Korzenie ma mocne, cylindryczne, mięsiste, drewniejące z wiekiem[4].
- Liście
- Ogonek liściowy ma długość 0,1–0,5 m. Jest rowkowany z wierzchu. Liście mają barwę od ciemnozielonej do żółtozielonej. Mają szerokojajowaty bądź sercowaty kształt. Są całobrzegie, grube i mięsiste. Z wierzchu są błyszczące i gładkie, natomiast od spodu są jaśniejsze, a ich powierzchnia jest równomiernie pokryta włoskami. Żyłki są widoczne – wcięte powyżej, wybrzuszone od spodu[4].
- Kwiaty
- Zebrane w szczytowych wiechach na ulistnionych pędach. Średnica kwiatostanów wynosi 10–20 cm. Szypułka ma 10–15 mm długości. Posiada 5 działek kielicha. Mają one 1,8–4,5 mm długości i 2,0–2,5 mm szerokości, szerokoeliptyczny kształt z tępo zakończonym wierzchołkiem, są całobrzegie i pokryte włoskami. Korona kwiatu ma 12–15 mm średnicy. Posiada 5 płatków, które mają jasno- lub ciemnoniebieską barwę. Z wiekiem przebarwiają się na fioletowo, rzadziej na biało. Płatki mają 4,0–4,5 mm wysokości i 5,0–6,0 mm szerokości, na szczycie są zaokrąglone. Roślina kwitnie od września do listopada[4].
- Owoce
- Orzechy o średnicy 10–15 mm. Nasiona mają odwrotnie jajowaty kształt i 7,5–9,0 mm długości. Łupina ma czarnobrązową barwę. Owocuje od października do maja[4].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Roślina wieloletnia. Naturalnymi siedliskami nadmorskie klify, wychodnie skalne, piaszczyste i kamieniste plaże oraz skraje lasów przybrzeżnych[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
- Pozycja według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
Sklasyfikowany jest w podrodzinie Boraginoideae z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae) w obrębie kladu różowych[2].
Jest gatunkiem monotypowym w obrębie rodzaju Myosotidium Hook. zacytowanym w Bot. Mag. 5137. 1 Sep 1859[5].
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Dawniej gatunek ten spotykano powszechnie na wybrzeżach wysp. Obecnie jego populacja została znacznie zredukowana do rozproszonych stanowisk. Spadek populacji nastąpił w wyniku działalności rolniczej, konkurencji ze strony gatunku zawleczonego – piaskownicy zwyczajnej – oraz z powodu żerowania zwierząt, takich jak bydło, konie, owce, świnie, szczury czy weki, które depczą, wykorzeniają lub jedzą rośliny tego gatunku. Zdarza się, że rośliny bywają przesadzane z naturalnych stanowisk do prywatnych ogrodów[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-10-11] (ang.).
- ↑ a b Myosotidium hortensia (Decne.) Baill., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-27].
- ↑ a b c d e f g h Myosotidium hortensium. New Zealand Plant Conservation Network. [dostęp 2014-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2014)]. (ang.).
- ↑ Myosotidium. Index Nominum Genericorum (ING). [dostęp 2014-02-03]. (ang.).