Przejdź do zawartości

Męczennica miękka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Męczennica miękka
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

męczennicowate

Rodzaj

męczennica

Gatunek

męczennica miękka

Nazwa systematyczna
Passiflora mollissima (Kunth) L.H.Bailey
Rhodora 18: 156 1916[3]
Owoc

Męczennica miękka (Passiflora mollissima), nazwa handlowa: kurubagatunek rośliny z rodziny męczennicowatych. Pochodzi z regionu andyjskiego Ameryki Południowej[4]. Rośnie bardzo szybko, niekiedy, m.in. na Hawajach, uważana za gatunek inwazyjny[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Pnącze o pędach długości do 20 m[5]. Posiada pochodzące z przekształconych pędów wąsy czepne.
Liście
Naprzemianległe, 3-klapowane, owłosione, do 17 cm długości. Brzeg piłkowany.
Kwiaty
Różowawe do jasnoliliowych, rurka długa, zielona, 5 działek kielicha i 5 płatków korony. Androgynofor z 5 pręcikami i 1 słupkiem o 3 znamionach.
Owoc
Eliptyczna jagoda o długości do 12 cm, z licznymi nasionami, otoczonymi szklistą, pomarańczową osnówką. Skórka początkowo zielona, później żółta[6].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Sztuka kulinarna: Owoce zazwyczaj zjada się na surowo wraz z pestkami lub bez nich. Gatunek w znacznie mniejszym stopniu wykorzystywany do produkcji soku niż męczennica jadalna.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. The Plant List. [dostęp 2013-01-30].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-04-15].
  5. a b Jens G. Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Wyd. 1. Warszawa: Horyzont, 2002, s. 196. ISBN 83-7311-378-9.
  6. Gabriele Lehari: Egzotyczne owoce i warzywa w kuchni. Warszawa: Multico, 2007, s. 79. ISBN 978-83-7073-506-7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jens G. Rohwer, Atlas roślin tropikalnych, Małgorzata Świdzińska (tłum.), Warszawa: HORYZONT, 2002, ISBN 83-7311-378-9, OCLC 68634821.