Nımet
 Bliźniacza „Peleng-i Derya” w Southampton (1896) | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1889 |
| Wodowanie |
30 stycznia 1890 |
Zamówiony dla  Imperium Osmańskie
| |
| Los okrętu |
złomowany w 1909 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 755 ton |
| Długość |
całkowita: 75,5 metra |
| Szerokość |
8,5 metra |
| Zanurzenie |
2,9 metra |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe o łącznej mocy 4700 KM 4 kotły lokomotywowe, 2 śruby | |
| Prędkość |
planowana: 18 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| planowane: 2 działa kal. 105 mm (2 x I) 6 dział kal. 47 mm (6 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
planowane: 3 × 356 mm (3 x I) |
| Załoga |
planowana: 80 |
Nımet – nieukończona turecka kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, jedna z dwóch zamówionych w Niemczech jednostek typu Peleng-i Derya. Okręt został zwodowany 30 stycznia 1890 roku w stoczni Germaniawerft w Kilonii, a następnie w sekcjach przetransportowany do Stambułu. Z powodu wstrzymania finansowania przez władze Imperium Osmańskiego budowa jednostki została wstrzymana w 1893 roku. Kadłub okrętu został złomowany w 1909 roku.
Projekt i budowa
[edytuj | edytuj kod]W 1887 roku Imperium Osmańskie zamówiło w Niemczech dwie kanonierki torpedowe typu Peleng-i Derya[1]. Druga jednostka – „Nımet” – zbudowana została w stoczni Germaniawerft w Kilonii[2][3]. Stępkę okrętu położono w 1889 roku, a zwodowany został 30 stycznia 1890 roku[1][4]. Nazwa jednostki oznaczała błogosławieństwo[5].
Po wodowaniu jednostkę rozebrano i w sekcjach przetransportowano do Stambułu[1][3].
Dane taktyczno-techniczne
[edytuj | edytuj kod]Okręt był kanonierką torpedową z kadłubem wykonanym ze stali[2][6]. Długość całkowita wynosiła 75,5 metra (72 metry między pionami), szerokość 8,5 metra i zanurzenie 2,9 metra[2][3][a]. Wyporność normalna wynosiła 755 ton, a pełna 900 ton[2][3]. Napęd jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania Germania o łącznej mocy 4700 KM, do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe (także produkcji Germanii)[3][7][b]. Prędkość maksymalna napędzanego dwoma śrubami okrętu miała wynosić 18 węzłów[1][3]. Okręt miał zabierać zapas 175 ton węgla[1][3].
Na uzbrojenie artyleryjskie jednostki miały się składać dwa pojedyncze działa kalibru 105 mm SK C/91 L/35 Kruppa oraz sześć pojedynczych dział kalibru 47 mm SK C/91 L/40 Kruppa[1][3][c]. Broń torpedową miały stanowić trzy pojedyncze wyrzutnie kalibru 356 mm, w tym jedna stała na dziobie[1][3].
Załoga okrętu miała się składać z 9 oficerów, 11 podoficerów i 60 marynarzy[1][3][d].
Losy jednostki
[edytuj | edytuj kod]Z powodu wstrzymania finansowania przez władze Imperium Osmańskiego kontrakt z niemiecką stocznią został rozwiązany w 1892 roku; budowa „Nımeta” została wstrzymana w 1893 roku, w związku z czym nie wszedł on nigdy w skład marynarki wojennej[1][3]. Kadłub okrętu został rozebrany i złomowany w 1909 roku[1][3][e].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 podaje, że długość okrętu wynosiła 70 metrów, szerokość 9,5 metra, a zanurzenie 5,02 metra.
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 i Brassey 1896 ↓, s. 308 podają, że moc maszyn wynosiła 4500 KM.
- ↑ Gogin 2022 ↓ podaje ponadto, że na okręcie miało się znaleźć także pięć rewolwerowych pięciolufowych działek kalibru 37 mm L/30, zaś Brassey 1896 ↓, s. 308 podaje, że na okręcie miało się znaleźć łącznie 16 sztuk broni małokalibrowej.
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 i Brassey 1896 ↓, s. 308 podają, że załoga okrętu miała liczyć 111 osób.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 390 podaje, że kadłub okrętu został złomowany w 1910 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 158.
- ↑ a b c d Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 157.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Gogin 2022 ↓.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 390.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 198.
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394.
- ↑ Langensiepen i Güleryüz 1995 ↓, s. 157-158.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). New York: Mayflower Books Inc., 1979. ISBN 0-8317-0302-4. (ang.).
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: PELENG-İ DERYA torpedo gunboats (1896). Navypedia. [dostęp 2022-04-05]. (ang.).
- Bernd Langensiepen, Ahmet Güleryüz: The Ottoman Steam Navy 1828–1923. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-659-0.
- The Naval Annual, 1896. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1896. (ang.).
|
