Przejdź do zawartości

n.p.m.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oznaczenie wysokości n.p.m. (nad poziomem morza)

Skrót n.p.m.nad poziomem morza – używany jest przy mierzeniu wysokości bezwzględnej danego obiektu na Ziemi. Wielkość ta wyrażona jest najczęściej w metrach (m n.p.m.) i określa wysokość nad punktem odniesienia, którym jest średni poziom morza (p.m.).

Biorąc pod uwagę, że Ziemia nie jest idealną kulą, oraz to, że średnie poziomy poszczególnych mórz i oceanów są różne, problemem staje się, co uznać za „poziom morza”. W Polsce poziomem odniesienia jest średni poziom Bałtyku w rosyjskiej miejscowości Kronsztad, na wyspie Kotlin koło Petersburga (geodezyjny układ wysokościowy PL-KRON86-NH)[1]. W 2012 roku wprowadzono geodezyjny układ wysokościowy PL-EVRF2007-NH oparty na średnim poziomie Morza Północnego w Amsterdamie[2]. Zgodnie z rozporządzeniem z 2019 roku układ PL-KRON86-NH mógł być stosowany w Polsce nie dłużej niż do 31 grudnia 2023 roku[3]. W lotnictwie na oznaczenie wysokości nad poziomem morza używa się angielskiego skrótu AMSL (ang. Above Mean Sea Level).

W związku z tym, że wysokość szczytów, przełęczy i innych obiektów fizjograficznych standardowo podawana jest w m n.p.m., nie jest obowiązujące przytaczanie skrótu m n.p.m.; w domyśle każda wysokość (np. Diablak 1724 m) oznacza wysokość tego obiektu nad poziomem morza. Jeżeli potrzebne jest określenie wysokości względnej danego obiektu, wówczas podaje się słownie, w odniesieniu do czego ona się odnosi[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz.U. z 2000 r. nr 70, poz. 821).
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 października 2012 r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz.U. z 2024 r. poz. 342).
  3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz.U. z 2019 r. poz. 2494).
  4. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 1–440, ISBN 83-01-12479-2.


Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]