Narodowa Federacja Indyjskich Kobiet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Narodowa Federacja Indyjskich Kobiet – organizacja kobiet w Indiach, odłam Komunistycznej Partii Indii[1][2][3]. Została założona 4 czerwca 1954 przez liderki Mahila Atma Raksha Samiti(inne języki), m.in. przez Arunę Asaf Ali[4][5][6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kongres NFIK (Kolkata, 4 czerwca 1954) został zorganizowany przeciwko zimnej wojnie oraz paktom militarnym. Jego efektem była deklaracja całkowitego sprzeciwu wobec broni masowego rażenia takiej jak np. bomba wodorowa, bomba atomowa oraz broń bakteriologiczna[7].

Zainspirowane wizją kobiet z całego świata łączących się w walce przeciwko imperializmowi, biedzie oraz pandemii, liderki takie jak Vidya Munshi, Ela Reid, Hajrah Begum, Anna Mascarene, Renu Chakravartty, Tara Reddy, Shanta Deb oraz Anasuya Gyanchad, uczestniczyły w spotkaniach Women's International Democratic Federation(inne języki), World Conference of Mothers (Lozanna, 1955), Afro-Asian Women's Conference (Kair, 1961) oraz w obchodach rocznicy zwycięstwa Wietnamu (Ho Chi Minh, 1977)[7].

W 1957 prezydentka NFIK Pushpamayee Bose z Widźajawady wydała w imieniu federacji oświadczenie antywojenne. Domagała się zaprzestania testów nuklearnych i zakończenia wszystkich wojen na świecie, by nie niszczyć demografii, nie marnować pieniędzy i nie niszczyć potencjału państw[7].

Wiele organizacji prokobiecych zjednoczonych we wspólnym celu uzyskania praw kobiet dołączyło do NFIK. Na konferencji inaugurującej działanie organizacji w 1954 aż 39 podmiotów dołączyło do NFIK. Do NFIK dołączyły następujące organizacje: Mahila Atma Raksha Samiti(inne języki) (MARS, Bengal Zachodni), Punjab Lok Istri Sabha, Nari Mangal Samiti (Orisa) oraz Manipur Mahila Samiti. Łącznie około 130 000 kobiet zaangażowało się w walkę o swoje prawa[8].

NFIW jest zorganizowana w oparciu o strukturę federalną Indii. Na poziomie stanowym współpracuje z organizacjami lokalnymi[9][10].

Władze organizacji[edytuj | edytuj kod]

Prezydentki[edytuj | edytuj kod]

  1. Pushpamoyee Bose (1954–1957)
  2. Anusuya Gyanchand (1957–1962)
  3. Kapila Khandvala (1962–1967)
  4. Aruna Asaf Ali (1967–1986)
  5. Nirupama Rath(inne języki) (1986–1994)
  6. Dina Pathak(inne języki)(1994–2002)
  7. K. Saradamoni (2002–2008)
  8. Aruna Roy(inne języki) (2008–)[11].

Sekretarki Generalne[edytuj | edytuj kod]

  1. Anusuya Gyan Chand (1954–1957)
  2. Hajrah Begum(inne języki) (1954–1962)
  3. Renu Chakravartty (1962–1970)
  4. Vimla Farooqui (1970–1991)[12]
  5. Tara Reddy (1991–1994)
  6. G. Sarla Devi (1994–1999)
  7. Amarjeet Kaur(inne języki) (1999–2002)
  8. Sehba Farooqui (2002–2005)
  9. Annie Raja(inne języki) (2005–).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Susanne Kranz, Between rhetoric and activism : Marxism and feminism in the Indian women's movement, Zürich 2015, ISBN 3-643-90648-X, OCLC 907652702 [dostęp 2023-04-03].
  2. ↑ Gail Minault, The extended family : women and political participation in India and Pakistan, Delhi: Chanakyai Publications, 1989, ISBN 81-7001-054-3, OCLC 20844817 [dostęp 2023-04-03].
  3. ↑ Elisabeth Armstrong, Gender and neoliberalism : the All India Democratic Women's Association and globalization politics, New York, NY 2014, ISBN 1-317-91141-5, OCLC 864819956 [dostęp 2023-04-03].
  4. ↑ Parvathi Menon, Breaking Barriers: Stories of Twelve Women, Nowe Delhi: LeftWord, 2005, s. 37.
  5. ↑ Overstreet, Gene D., Marshall Windmiller, Communism in India, Berkeley: University of California Press, 1959, s. 402.
  6. ↑ Business Standard, Book on history of Indian women's movement launched [online], www.business-standard.com, 2 czerwca 2015 [dostęp 2023-04-03] (ang.).
  7. ↑ a b c The past in the present: memory and Indian women’s politics, [w:] Devleena Ghosh, Heather Goodall, Remembering Social Movements, 2021, ISBN 9781003087830.
  8. ↑ Women demand food security, better conditions, „The Hindu”, 24 sierpnia 2012, ISSN 0971-751X [dostęp 2023-04-04] (ang.).
  9. ↑ 68th Foundation Day [online], National Federation of Indian Women, 3 czerwca 2021 [dostęp 2023-06-13] (ang.).
  10. ↑ Aruna Asaf Ali, National Federation of Indian Women, Betascript Publishing, ISBN 978-613-1-27012-3.
  11. ↑ From Civil Servant to Global Advocate [online], Open Government Partnership, 15 listopada 2022 [dostęp 2023-06-13] (ang.).
  12. ↑ Urszula Sokołowska, Międzynarodowy Rok Kobiet 1975 na łamach „Kobiety i Życia”, „Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych” (2 (7)), 2019, s. 94–108, DOI: 10.15290/cnisk.2019.02.07.05 [dostęp 2023-06-13].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Narodowa_Federacja_Indyjskich_Kobiet&oldid=70684348”