Nicefor Gorzeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nicefor Gorzeński
Herb
Nałęcz
Rodzina

Gorzeńscy herbu Nałęcz

Data i miejsce urodzenia

ok. 1754
Niegolewo

Ojciec

Franciszek Gorzeński

Matka

Anna z Deręgowskich

Żona

Konstancja z Sołtyków

Dzieci

Józef Feliks Stanisław Gorzeński

Rodzeństwo

Tymoteusz
Leon
Makary
Feliks
Piotr Antoni

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Nicefor Henryk Zachariasz Gorzeński[1][2] herbu Nałęcz (ur. ok. 1754[2], zm. 10 czerwca 1839[3]) – szambelan króla Stanisława Agusta Poniatowskiego od 1788, chorąży gnieźnieński od 1791.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Franciszka i Anny z Deręgowskich[2]. Miał pięciu braci: Tymoteusza (1743–1825), arcybiskupa metropolitę gnieźnieńskiego i prymasa Polski, Makarego, kasztelana kamieńskiego, Leona, szambelana króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, kapitana wojsk francuskich, Feliksa, pułkownika wojsk królewskich i Piotra Antoniego, przeora Cystersów w Mogile[4].

Był szambelanem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1788. 30 maja 1789 został komisarzem Sejmu Czteroletniego z powiatu kaliskiego województwa kaliskiego do szacowania intrat dóbr ziemskich[5]. Był posłem województwa kaliskiego na Sejm Czteroletni w 1790[6], członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, chorążym gnieźnieńskim w 1791, a w czasie insurekcji kościuszkowskiej pełnomocnikiem-zastępcą Rady Najwyższej Narodowej w gnieźnieńskiem.

W 1792 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[7][8].

Wiele miejsca Gorzeńskiemu w swoich pamiętnikach poświęcił Adam Turno. Wskazywał m.in. na jego dobry sposób gospodarowania. Był wykonawcą woli testamentalnej Augustyna Gorzeńskiego, a po śmierci Kazimierza Turno pełnił kuratelę nad majątkiem nieletnich Turnów[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się z Konstancją z Sołtyków herbu Sołtyk (zm. 8 maja 1826[3]), córką kasztelana warszawskiego Macieja Sołtyka[9], bratanicą biskupa krakowskiego, Kajetana Sołtyka[8]. Z tego małżeństwa miał syna Józefa Feliksa Stanisława[10][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nicefor Gorzeński w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego
  2. a b c Metrykalia, katolickie, część 1, 1146 (Buk), 17 marca 1754 [dostęp 2023-08-19].
  3. a b Szymon Balcer: Tablice epitafijne na kościele w Witaszycach. 2015-11-23. [dostęp 2023-08-20].
  4. Uruski 1907 ↓, s. 292,293.
  5. Volumina Legum. T. IX. Kraków: 1889, s. 81.
  6. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. Warszawa: 1791, s. 315.
  7. Zbigniew Dunin-Wilczyński: Order Św. Stanisława. Warszawa: 2006, s. 207. ISBN 83-7339-036-7.
  8. a b c praca zbiorowa, Non omnis moriar. Groby i sylwetki ziemian z powiatu jarocińskiego, Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy, Dobrzyca, 2013, s.14-15, ISBN 978-83-935682-0-8
  9. Sołtykowie, [w:] Teodor Żychliński, Złota księga szlachty polskiej R. 17, Poznań 1895, s. 171.
  10. Uruski 1907 ↓, s. 293.
  11. Metrykalia, katolickie, część 5, 31697 (Poznań - Św. Maria Magdalena), 20 listopada 1783 [dostęp 2023-08-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]