Przejdź do zawartości

Niemota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Niemota – brak zdolności mówienia przy zachowaniu słuchu, które może być spowodowane: uszkodzeniem ośrodka mowy w mózgu, np. wskutek urazu, wylewu krwi, lub też ciężkim zaburzeniem psychicznym np. schizofrenią.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia powszechna PWN. MNOPQR, Tom 3. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985, s. 272.