Nikołaj Pietrow (pianista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Pietrow
Николай Арнольдович Петров
Imię i nazwisko

Nikołaj Arnoldowicz Pietrow

Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1943
Moskwa

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 2011
Moskwa

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Odznaczenia
Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie literatury i sztuki
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Honoru
Multimedia w Wikimedia Commons

Nikołaj Arnoldowicz Pietrow, ros. Николай Арнольдович Петров (ur. 14 kwietnia 1943 w Moskwie[1][2], zm. 3 sierpnia 2011 tamże[3]) – rosyjski pianista klasyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był wnukiem śpiewaka operowego Wasilija Pietrowa[1]. W latach 1951–1961 uczył się w Centralnej Szkole Muzycznej w Moskwie u Tatjany Kestner[1][2]. Od 1961 do 1967 roku studiował u Jakowa Zaka w Konserwatorium Moskiewskim, a w latach 1967–1969 odbył tam także studia aspiranckie[1].

Zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Van Cliburna w Fort Worth (1962) i II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej (1964)[1][2].

Prezentował szeroki repertuar, obejmujący zarówno utwory muzyki dawnej, jak i dzieła współczesnych kompozytorów rosyjskich (Siergiej Prokofjew, Dmitrij Szostakowicz, Aram Chaczaturian, Tichon Chriennikow, Rodion Szczedrin)[1][2]. Dokonał prawykonań II Koncertu fortepianowego Szczedrina (1966) i Koncertu-rapsodii Chaczaturiana (1968)[1].

Laureat Państwowej Nagrody Federacji Rosyjskiej (1993)[4], odznaczony Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” IV (1997)[5] i III (2004)[6] stopnia oraz Orderem Honoru (2008)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 105–106. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2779. ISBN 0-02-865529-X.
  3. ↑ Nikolai Petrov, a Top Soviet-Era Pianist, Dies at 68. nytimes.com, 2011-08-06. [dostęp 2022-01-29]. (ang.).
  4. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 07.12.1993 г. № 2120. kremlin.ru. [dostęp 2022-01-29]. (ros.).
  5. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 29.07.1997 г. № 795. kremlin.ru. [dostęp 2022-01-29]. (ros.).
  6. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 02.02.2004 г. № 131. kremlin.ru. [dostęp 2022-01-29]. (ros.).
  7. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 16.04.2008 г. № 505. kremlin.ru. [dostęp 2022-01-29]. (ros.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikołaj_Pietrow_(pianista)&oldid=73225231”