Przejdź do zawartości

Nikołaj Sałtykow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Sałtykow
Ilustracja
Portret pędzla Martina Quadala z 1807 roku
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1736
Petersburg

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1816
Petersburg

przewodniczący Komitetu Ministrów Imperium Rosyjskiego
Okres

od 29 marca 1812
do 9 września 1812

Poprzednik

Nikołaj Rumiancew

Następca

Siergiej Wiazmitinow

Nikołaj Sałtykow
Николай Иванович Салтыков
ilustracja
generał feldmarszałek generał feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia

31 października 1736
Petersburg

Data śmierci

24 maja 1816

Przebieg służby
Lata służby

1748–1769

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Jednostki

Lejb-Gwardyjski Siemionowski Pułk

Główne wojny i bitwy

Wojna o sukcesję austriacką, Wojna siedmioletnia, Konfederacja barska, Wojna rosyjsko-turecka (1768–1774)

Późniejsza praca

polityk, dyplomata

Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Orła Białego

Nikołaj Iwanowicz Sałtykow hrabia 1790, książę 1814, (ros. Николай Иванович Салтыков, ur. 11 listopada 1736, zm. 28 maja 1816 w Petersburgu) – przewodniczący Gabinetu Ministrów i przewodniczący Rady Państwa Imperium Rosyjskiego 18121816, generał-feldmarszałek rosyjski od 1796, prezydent Kolegium Wojennego17961802, p.o. prezydenta Kolegium Wojennego od 1788, de facto namiestnik wielkiego mistrza zakonu joannitów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1748 służył w Gwardii Cesarskiej. Uczestnik wojny siedmioletniej 17561763. Od 1758 ober-kwatermistrz działającej armii. W latach 17631768 dowódca oddziałów rosyjskich stacjonujących w Rzeczypospolitej. W l. 17691770 uczestnik wojny rosyjsko-tureckiej 1768–1774. Od 1773 wyznaczony na kuratora następcy tronu Pawła. i jednocześnie wiceprezydentem Kolegium Wojennego. Od 1783 wychowawca wielkich książąt Aleksandra i Konstantyna Pawłowiczów. Od 1788 pełniący obowiązki prezydenta, a w 17961802 prezydent Kolegium Wojennego. Głównodowodzący wojsk rosyjskich w Polsce w 1795. Od marca 1812 do maja 1816 przewodniczący Rady Państwa i przewodniczący Rady Ministrów.

Był odznaczony Orderem Orła Białego[1], Orderem Świętego Andrzeja, Orderem Świętego Aleksandra Newskiego, Orderem Świętego Włodzimierza I klasy, Orderem Świętej Anny I klasy i pruskim Orderem Świętego Jana Jerozolimskiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 22 Moskwa 1975.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 206.