Oisegenius

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Oisegenius antiquus)
Oisegenius
Kirejtshuk et Nel, 2008
Okres istnienia: eocen
56/33.9
56/33.9
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

czarnuchy

Rodzina

nakwiatkowate

Podrodzina

Eurygeniinae

Plemię

Eurygeniini

Rodzaj

Oisegenius

Typ nomenklatoryczny

Oisegenius antiquus Kirejtshuk et Nel, 2008

Systematyka w Wikispecies

Oisegenius – wymarły rodzaj chrząszczy z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Eurygeniinae. Jego jedynym znanym gatunkiem jest Oisegenius antiquus. Żył w dolnym eocenie na terenach współczesnej Francji.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj i jego gatunek typowy opisali po raz pierwszy Aleksandr Kirejczuk i André Nel w 2008 roku na łamach Annales de la Société Entomologique de France. Opisu dokonano na podstawie inkluzji pary okazów w bursztynie z Oise odnalezionym we francuskiej gminie Le Quesnoy. Inkluzje zdeponowane zostały w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. Skamieniałości datowane są na wczesny eocen[1].

Nazwa rodzajowa to połączenie nazwy departamentu, w którym znajduje się miejsce typowe z sufiksem genius używanym u rodzajów pokrewnych, w tym typowym dla podrodziny rodzaju Eurygenius[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz ten miał wydłużone i obustronnie dość wypukłe ciało osiągające około 4,6 mm długości, 1,7 mm szerokości i 1,3 mm wysokości. Budowę miał stosunkowo przysadzistą jak na przedstawiciela podrodziny. Ubarwienie oskórka miał brązowawoszare ze srebrno-mosiężnym połyskiem. Wierzch ciała porastały bardzo gęste, delikatne, półwzniesione szczecinki o srebrzystoszarej barwie. Spód ciała porośnięty był znacznie krótszymi szczecinkami półprzylegającymi. Na rzeźbę głowy i przedplecza składały się guzki o średnicy zbliżonej do średnicy omatidium, natomiast guzki tworzące rzeźbę pokryw były od dwóch do trzech razy większe[1].

Głowa była znacznie dłuższa niż rozstaw oczu złożonych, o lekko nabrzmiałym czole i niewyniesionych skroniach. Stosunkowo duże, niewykrojone na przedzie oczy budowały dość drobne omatidia. Czułki były dwukrotnie dłuższe niż szerokość głowy, prawie nitkowate, wyróżniały się niewydłużonym trzecim członem. Szyję charakteryzowała grubo pomarszczona rzeźba i długość nie osiągająca nawet połowy szerokości głowy[1].

Przedplecze było niewiele dłuższe niż szerokie, równomiernie wypukłe, najszersze za przednią krawędzią. Boczne brzegi przedplecza były z tyłu prawie faliste, po czym rozszerzone ku przodowi, pozbawione listewek. Niemal trójkątna tarczka miała szeroko zaokrąglony wierzchołek. Pokrywy były półtora raza dłuższe niż razem szerokie, przeciętnie wypukłe, osobno wyokrąglone na szczytach. Przedpiersie pokrywały płytkie punkty o rozmiarach podobnych guzkom na przedpleczu. Panewki niemal trójkątnych bioder przedniej pary były otwarte lub co najwyżej bardzo wąsko zamknięte. Panewki bioder środkowych stykały się ze sobą, podobnie bioder tylnych. Odnóża były dość długie, o wydłużonych krętarzach, nabrzmiałych wierzchołkowo udach, pozbawionych ostróg i równomiernie oszczecinionych goleniach oraz zwieńczonych ząbkowanymi u nasady pazurkami stopach[1].

Paleoekologia[edytuj | edytuj kod]

Owad ten zasiedlał lasy Basenu Paryskiego. Żywica, w której został zatopiony, wytworzona została przez drzewa okrytonasienne z rodziny brezylkowatych. Choć w lasach tych dominował Aulacoxylon sparnacense, to badanie mikroskopowe wskazuje jako źródło żywicy drzewa z rodzaju Daniellia, zaś molekularna analiza chemiczna – przedstawicieli rodzaju Hymenaea. W skład bogatej fauny tych lasów wchodziły prakopytne, nieparzystokopytne, niewielkie naczelne z rodzaju Teilhardina oraz ponad 300 opisanych dotąd gatunków stawonogów[2]. Z tej samej lokalizacji co Oisegenius pochodzą skamieniałości m.in. pająków z rodzajów: Cenotextricella[3], Quamtana i Selenops[4], ważek z grupy Eurypalpida[5], pluskwiaków z rodzajów: Clodionus[6], Eopiesma[7], Isaraselis, Lukotekia[6], Mnaomaia[8], Oisedicus[6], Ordralfabetix[9] i Stalisyne[8], wciornastków z rodzaju Uzelothrips[10], psotników z rodzajów Amphientomum, Archipsocus, Embidopsocus, Eoempheria, Eolachesilla, Eomanicapsocus, Eoprotroctopsocus, Eorhyopsocus, Psyllipsocus, Tapinella, Thylacella[11], termitów z rodzajów Electrotermes i Mastotermes[12], modliszek z rodzin Chaeteessidae i Mantoididae[13], skorków z rodzaju Chelisoficula[14], prostoskrzydłych z rodzaju Guntheridactylus[15], straszyków z rodzaju Gallophasma[16], chrząszczy z rodzajów: Bertinotus[17], Boleopsis[18], Colotes[1], Corticaria[17], Cupes[19], Cyphon[1], Eopeplus[17], Micromalthus[19], Nephus[20], Oisenodes[21], Palaeoestes[17], Palaeotanaos[22], Pastillocenicus[1], Rhyzobius[20], Scirtes[18], Smicrips[1], wielkoskrzydłych z rodzaju Eosialis[23], sieciarek z rodzajów: Coniopteryx, Oisea, Paleosisyra i Parasemidalis[24][25], błonkówek z rodzajów: Eopison[26], Paleoscleroderma[27], Pison[26], Platythyrea[28], Pristocera[27] oraz muchówek z rodzajów: Ablabesmyia, Brundiniella, Chaetocladius, Chasmatonotoides, Coelotanypus, Corynoneura[29], Electroxylomyia[30], Endochironomus[29], Eoatrichops[31], Lappodiamesa[29], Lestremia[30], Microphorites[32], Megacentron, Microtendipes, Monodiamesa[29], Neurolyga[30], Nilotanypus, Pagastia, Paratendipes[29], Palaeognoriste[33], Plecia[34], Ploegia[29], Proacoenonia[30], Procladius, Prolipiniella, Pseudochasmatonotus, Rheosmittia, Spinorthocladius i Tokunagaia[29].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i A.G. Kirejtshuk, A. Nel. New beetles of the suborder Polyphaga from the lowermost Eocene French amber (Insecta: Coleoptera). „Annales de la Société Entomologique de France”. 44, s. 419–442, 2008. 
  2. ↑ Adam Stroiński, Jacek Szwedo. Abraracourcix curvivenatus n. gen. n. sp. from the Lowermost Eocene Oise amber (Hemiptera: Fulgoromorpha: Ricaniidae). „Annales de la Société Entomologique de France”. 47 (3–4), s. 480–486, 2011. 
  3. ↑ D. Penney, M. Dierick, V. Cnudde, B. Masschaele, J. Vlassenbroeck, L. Van Hoorebeke, P. Jacobs. First fossil Micropholcommatidae (Araneae), imaged in Eocene Paris amber using X-ray computed tomography. „Zootaxa”. 1623, s. 47–53, 2007. 
  4. ↑ D. Penney. The oldest fossil pholcid and selenopid spiders (Araneae) in lowermost Eocene amber from the Paris basin, France. „The Journal of Arachnology”. 34, s. 592–598, 2007. 
  5. ↑ G. Fleck, A. Nel, G. De Plöeg, G. Masselot. A fossil dragonfly from the Paris Basin amber of France (Lowermost Eocene) (Insecta, Odonata, Anisoptera). „Acta Geologica Hispanica”. 35 (1–2), s. 131–134, 2000. 
  6. ↑ a b c J. Drohojowska, J. Szwedo. The first Aleyrodidae from the lowermost Eocene Oise amber (Hemiptera: Sternorrhyncha). „Zootaxa”. 3636, s. 319–347, 2013. 
  7. ↑ A. Nel, A. Waller, G. De Ploeg. The oldest fossil piesmatid bug in the Lowermost Eocene amber of the Paris Basin (Heteroptera: Lygaeoidea: Piesmatidae). „Geologica Acta”. 2 (1), s. 45–50, 2004. 
  8. ↑ a b J. Szwedo, T. Bourgoin, F. Lefebvre. New Mnemosynini taxa (Hemiptera, Fulgoromorpha: Cixiidae) from the Palaeogene of France with notes on their early association with host plants. „Zootaxa”. 1122, s. 25–45, 2006. 
  9. ↑ J. Szwedo. Ordralfabetix sirophatanis gen. et sp. n. – the first Lophopidae from the lowermost Eocene Oise amber, Paris Basin, France (Hemiptera: Fulgoromorpha). „Zootaxa”. 2822, s. 52–60, 2011. 
  10. ↑ Patricia Nel, Alexander R. Schmidt, Claus Bässler, André Nel. Fossil thrips of the family Uzelothripidae suggest 53 million years of morphological and ecological stability. „Acta Palaeontologica Polonica”. 58 (3), 2012. DOI: 10.4202/app.2011.0016. 
  11. ↑ A. Nel, J. Prokop, G. De Ploeg, J. Millet. New Psocoptera (Insecta) from the lowermost Eocene Amber of Oise, France. „Journal of Systematic Palaeontology”. 3 (4), s. 371–339, 2005. 
  12. ↑ A. Nel, E. Bourguet. Termite of the early Eocene amber of France (Isoptera: Mastotermitidae, Kalotermitidae). „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie, Monatshefte”. 2006, s. 101–115, 2006. 
  13. ↑ T. Schubnel, A. Nel. New Paleogene mantises from the Oise amber and their evolutionary importance. „Acta Palaeontologica Polonica”. 64, s. 779–786, 2019. 
  14. ↑ A. Nel, A. Waller, V. Albouy, J.-J. Menier, G. De Plöeg. New fossil earwigs from the lowermost Eocene amber of Paris basin (France) (Insecta, Dermaptera, family incertae sedis). „Geodiversitas”. 25 (1), s. 119–129, 2003. 
  15. ↑ D. Azar, A. Nel. First Tridactylidae from the Eocene French amber (Insecta: Orthoptera). „Alavesia”. 2, s. 169–175, 2008. 
  16. ↑ A. Nel, E. Delfosse, T. Robillard, J. F. Petrulevicius. An early winged crown group stick insect from the Early Eocene amber of France (Insecta, Phasmatodea). „Systematic Entomology”. 35, s. 340–346, 2010. 
  17. ↑ a b c d A.G. Kirejtshuk, A. Nel. New genera and species of Cucujiformia (Coleoptera, Polyphaga) from lowermost Eocene French amber. „Denisia”. 26, s. 103–118, 2009. 
  18. ↑ a b A.G. Kirejtshuk, A. Nel. Current knowledge of Coleoptera (Insecta) from the lowermost Eocene Oise amber. „Insect Systematics & Evolution”. 44, s. 175–201, 2013. 
  19. ↑ a b A.G. Kirejtshuk, A. Nel, F. Collomb. New Archostemata (Insecta: Coleoptera) from the French Paleocene and Early Eocene, with a note on the composition of the suborder. „Annales de la Société Entomologique de France”. 46 (1–2), s. 216–227, 2010. 
  20. ↑ a b A.G. Kirejtshuk, A. Nel. The oldest representatives of the family Coccinellidae (Coleoptera: Polyphaga) from the lowermost Eocene Oise amber (France). „Zoosystematica Rossica”. 21, s. 131–144, 2012. 
  21. ↑ A.G. Kirejtshuk, J. Háva, A. Nel. New genus and species of subfamily Trinodinae (Coleoptera, Polyphaga, Dermestidae) from Lowermost Eocene French amber. „Zoosystematica Rossica”. 19 (1), s. 54–69, 2010. 
  22. ↑ A.G. Kirejtshuk, A.A. Legalov, A. Nel. A new genus of the subfamily Apioninae (Coleoptera: Brentidae) from the Lower Eocene Oise amber. „Paleontological Journal”. 49, s. 1436–1441, 2015. 
  23. ↑ A. Nel, J. Menier, G. De Ploeg, G. Hodebert, L. Danvin. Eosialis, a new alderfly genus in French Lowermost Eocene amber (Insecta, Megaloptera, Sialidae). „Geobios”. 35, s. 313–319, 2002. 
  24. ↑ A. Nel, V. Perrichot, D. Azar, D. Néraudeau. New Rhachiberothidae (Insecta: Neuroptera) in Early Cretaceous and Early Eocene ambers from France and Lebanon. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie, Abhandlungen”. 235, s. 51–85, 2005. 
  25. ↑ G. Sziráki, C. Gröhn. Presence of two extant genera of dusty lacewings (Neuroptera: Coniopterygidae) in Baltic amber, with remarks on some earlier described fossil taxa. „Folia Historico-Naturalia Musei Matraensis”. 39, s. 63–71, 2015. 
  26. ↑ a b A. Nel. Oldest representatives of the Sphecidae: Trypoxylini in the early Eocene French amber (Insecta: Hymenoptera). „Comptes Rendus Palevol”. 4, s. 17–24, 2005. 
  27. ↑ a b E. Falières, A. Nel. The first sclerodermine and pristocerine flat wasps in Lowermost Eocene amber of France (Hymenoptera: Bethylidae). „Comptes Rendus Palevol”. 18, s. 509–515, 2019. 
  28. ↑ C. Aria, V. Perrichot, A. Nel. Fossil Ponerinae (Hymenoptera: Formicidae) in Early Eocene amber of France. „Zootaxa”. 2870, s. 53–62, 2011. 
  29. ↑ a b c d e f g G. Doitteau, A. Nel. Chironomid midges from early Eocene amber of France (Diptera: Chironomidae). „Zootaxa”. 1404, s. 1–66, 2007. 
  30. ↑ a b c d A. Nel, J. Prokop. New fossil gall midges from the earliest Eocene French amber (Insecta, Diptera, Cecidomyiidae). „Geodiversitas”. 28 (1), s. 37–54, 2006. 
  31. ↑ J. Myskowiak, A. Nel. A new genus and species of ibis fly in the Lowermost Eocene amber of Oise (France) (Diptera: Athericidae). „Zootaxa”. 3869, s. 372–382, 2014. 
  32. ↑ S. Bramuzzo, A. Nel. Youngest representative of the extinct genus Microphorites in the Eocene amber of France (Diptera: Dolichopodidae: Microphorinae). „Zootaxa”. 4231, s. 590–594, 2017. 
  33. ↑ V.A. Blagoderov, H. Hippa, A. Nel. Parisognoriste, a new genus of Lygistorrhinidae (Diptera: Sciaroidea) from the Oise amber with redescription of Palaeognoriste Meunier. „ZooKeys”. 50, s. 79–90, 2010. 
  34. ↑ J. Gee, A. Nel, J. Menier, G. De Ploëg. A new lovebug fly (Insecta, Diptera) from the lowermost Eocene amber of the Paris Basin. „Geodiversitas”. 23 (3), 341-348. OCLC 2001. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oisegenius&oldid=72312486”