Ojārs Ēriks Kalniņš
 Ojārs Ēriks Kalniņš (2010) | |
| Data i miejsce urodzenia |
22 października 1949 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 października 2021 |
| Dyrektor Instytutu Łotewskiego | |
| Okres |
od 1999 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Ojārs Ēriks Kalniņš (ur. 22 października 1949 w Monachium, zm. 14 października 2021[1]) – łotewski dyplomata, publicysta i polityk, ambasador Łotwy w USA (1993–2000) i Meksyku (1993–2002), dyrektor Instytutu Łotewskiego (1999–2010), poseł na Sejm.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w obozie dla uchodźców łotewskich w Monachium. W 1951 wraz z rodziną zamieszkał w Chicago. W 1972 ukończył studia z filozofii na Roosevelt University. Pracował jako publicysta, był również zatrudniony w instytucjach zajmujących się rozwojem społecznym. Od 1981 redagował comiesięczny dodatek „Chicago Latvian Newsletter”. Działał w Čikāgas Latviešu organizāciju apvienība, związku łotewskich organizacji w Chicago. W latach 1985–1990 mieszkał w Waszyngtonie, gdzie pracował dla Amerikas Latviešu Apvienība i Pasaules Brīvo Latviešu Apvienība, działających w USA organizacji skupiających Łotyszy.
Pod koniec lat 80. włączył się w organizację pomocy dla ruchów niepodległościowych na Łotwie. W 1990 organizował wizytę premiera Ivarsa Godmanisa i ministra spraw zagranicznych Jānisa Jurkānsa w Waszyngtonie. W 1991 rozpoczął pracę w ambasadzie łotewskiej w Waszyngtonie. W tym samym roku zrezygnował z obywatelstwa amerykańskiego. W 1993 objął funkcję ambasadora Łotwy w USA oraz w Meksyku, misję w tych krajach pełnił odpowiednio do 2000 i do 2002. W 1999 stanął na czele Instytutu Łotewskiego jako jego dyrektor; kierował tą instytucją do 2010. W 2000 był współzałożycielem Łotewskiej Organizacji Transatlantyckiej (LATO); objął funkcję jej wiceprzewodniczącego, a w 2002 został przewodniczącym tej organizacji. Zasiadł także m.in. w radzie honorowej Muzeum Okupacji Łotwy w Rydze[2].
W październiku 2010 uzyskał mandat posła na Sejm z ramienia Jedności. W wyborach w 2011 uzyskał reelekcję do parlamentu. W wyborach w 2014 i 2018 z listy Jedności był wybierany na kolejne kadencje łotewskiego parlamentu[3][4]. Mandat poselski wykonywał do czasu swojej śmierci w 2021.
Od 2010 do 2018 był przewodniczącym komisji spraw zagranicznych[5][6][7], następnie sprawował funkcję jej wiceprzewodniczącego[8].
Był żonaty z Irmą Kalniņą, ekspertką ds. etykiety[9]. Odznaczony Orderem Trzech Gwiazd III klasy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Miris politiķis un diplomāts Ojārs Ēriks Kalniņš. delfi.lv, 14 października 2021. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- ↑ Okupācijas muzeja biedrība. omf.lv. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- ↑ 12. Saeima apstiprināta. nra.lv, 4 listopada 2014. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- ↑ Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- ↑ Saeimas Ārlietu komisiju vadīs Ojārs Kalniņš. saeima.lv, 4 listopada 2010. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- ↑ Saeimas Ārlietu komisiju turpmāk vadīs Ojārs Kalniņš. saeima.lv, 21 grudnia 2011. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- ↑ Saeimas Ārlietu komisijas vadītājs – Ojārs Ēriks Kalniņš. lvportals.lv, 10 listopada 2014. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- ↑ Saeimas Ārlietu komisijas vadītājs – Rihards Kols. lvportals.lv, 20 listopada 2018. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- ↑ Aiva Alksne: Ojāra Kalniņa sieva Irma: Esmu saglabājusi katru viņa uzrakstīto rindiņu. santa.lv, 15 października 2021. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edgars Ceske: Ojārs Ēriks Kalniņš. gramata21.lv, 16 listopada 2004. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).
- Ojārs Kalniņš. mfa.gov.lv. [dostęp 2023-06-14]. (łot.).