Okręty desantowe typu Silba
 „Krka” | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy |
|
| Stocznia |
Brodosplit (Split) |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
880 t pełna |
| Długość |
49,7 m |
| Szerokość |
12,2 m |
| Zanurzenie |
3,2 m |
| Napęd |
2 silniki wysokoprężne, moc 3100 KM, 2 śruby |
| Prędkość |
12 węzłów |
| Zasięg |
1200 mil przy 12 w |
| Załoga |
33–35 |
Okręty desantowe typu Silba (Cetina) – typ okrętów desantowo-minowych z lat 90. XX wieku, budowanych dla marynarki Jugosławii, a następnie Chorwacji. Zbudowano trzy okręty, z tego pierwszy „Silba” wszedł do służby w marynarce Jugosławii, a następnie Czarnogóry, a dwa już po rozpadzie Jugosławii w marynarce Chorwacji, oznaczone tam jako typ Cetina.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec lat 80. XX wieku w Jugosławii skonstruowano nowy typ okrętów desantowych dla zastąpienia jednostek typu DTM 211 z lat 50., wywodzących się jeszcze z niemieckiego projektu MFP z okresu II wojny światowej[1]. Nowe okręty miały większe zdolności przewozowe i stanowiły nowoczesny typ okrętu desantowego średniej wielkości, z przelotową ładownią typu ro-ro[1]. Mogły służyć jako desantowe, a także transportowe oraz do stawiania min[2]. Budowano je w stoczni Brodosplit w Splicie[1].
Tylko pierwszy z okrętów „Silba” został ukończony dla marynarki Jugosławii i wszedł do służby w 1990 roku[2]. Po rozpadzie Jugosławii drugi, znajdujący się w budowie, został przejęty przez Chorwację[3]. Wodowano go w 1992 roku, a ukończono w 1993 roku, po czym zbudowano dla Chorwacji jeszcze jeden zmodyfikowany okręt, wodowany w 1994 roku[4].
| Nr burtowy | Nazwa | Wodowanie | Wejście do służby | Uwagi, źródła |
|---|---|---|---|---|
| DBM-241 | Silba | 1990 | Jugosławia[2] | |
| DBM-81 | Cetina | 18 lipca 1992 | 19 lutego 1993 | Chorwacja[4] |
| DBM-82 | Krka | 17 września 1994 | 9 marca 1995 | Chorwacja[5] |
Opis[edytuj | edytuj kod]
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Okręty desantowe typu ro-ro, z rampą dziobową i rufową[4]. Architektura jednostek jest zwarta; całe śródokręcie zajmuje duża pudełkowata nadbudówka z przeszklonym mostkiem w przedniej części[6]. Pokład silnie wznosi się na dziobie, który tworzy w części nadwodnej płaska opuszczana rampa, wychylona do przodu[6]. Na dachu nadbudówki znajduje się pojedynczy niewielki maszt kratownicowy[6].
Okręty mogą transportować do 6 czołgów podstawowych albo 300 żołnierzy z wyposażeniem lub 460 t innego ładunku[4]. Wśród wariantów zabieranego ładunku może być 7 transporterów opancerzonych lub 4 armaty holowane kalibru 130 mm z ciągnikami[4]. „Krka” ponadto wykorzystywany jest jako zbiornikowiec wody[5]. Załoga liczy 33 osoby, w tym 3 oficerów[4]. Nowsze źródła podają załogę 35 osób, w tym 5 oficerów[5].
Wyporność pełna wynosi 880 ton[4]. Długość całkowita wynosi 49,7 m, a na linii wodnej 43,9 m, szerokość wynosi 12,2 m, a zanurzenie 3,2 m[4].
Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]
Uzbrojenie artyleryjskie według pierwotnego projektu, zastosowane w „Silba” i „Cetina”, stanowiły cztery radzieckie działka przeciwlotnicze kalibru 30 mm w dwóch dwudziałowych wieżach systemu AK-230[7]. Umieszczone są na dachu nadbudówki w części dziobowej, na obu burtach[6]. Uzupełniało je poczwórnie sprzężone działko plot. 20 mm M75 na rufie[7]. Do samoobrony służyła poczwórna wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych bardzo bliskiego zasięgu samonaprowadzających się na podczerwień Strieła-2 (w kodzie NATO: SA-N-5 Grail)[7].
„Krka” została odmiennie uzbrojona w pojedynczą armatę przeciwlotniczą kalibru 40 mm Bofors L/70 i dwa pojedyncze działka 20 mm Hispano M71, bez wyrzutni Strieła-2[5]. Armata 40 mm ustawiona została w odkrytym stanowisku na pokładzie dziobowym[4].
Okręty mogą stawiać również miny morskie – starsze roczniki flot podawały dla wszystkich okrętów 94 miny typu SAG-1[7]. Według nowszych publikacji, „Cetina” i „Krka” mogą przenosić odpowiednio 152 lub 114 min typu SAG-2, 124 lub 92 miny MNS 90, 72 lub 52 miny AIM M70[5].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
W skład wyposażenia radioelektronicznego wchodzi stacja radiolokacyjna dozoru ogólnego Racal Decca 1290A, działająca w paśmie I[7][4]. W skład wyposażenia pierwszych okrętów wchodziły też dwie wyrzutnie rakiet oświetlających kalibru 128 mm[7].
Napęd[edytuj | edytuj kod]
Napęd stanowią dwa silniki wysokoprężne Burmeister & Wain Alpha 10V23L-VO o łącznej mocy 3100 KM, napędzające dwie śruby[7]. Prędkość maksymalna wynosi 12 węzłów[7]. Zasięg okrętów wynosi 1200 Mm przy prędkości 12 w[7].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Jedynie pierwszy okręt „Silba” wszedł do służby w marynarce ówczesnej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii w 1990 roku[2]. Na skutek rozpadu Jugosławii został przejęty przez marynarkę nowej Jugosławii. W 2000 roku roczniki flot wskazywały, że okręt pozbawiony jest już nazwy[8]. Po rozpadzie nowej Jugosławii w 2006 roku i przejęciu jej okrętów morskich przez Czarnogórę, został wycofany ze składu jej marynarki przed 2015 rokiem (brak okrętu w rocznikach flot z tego roku)[9].
Drugi z okrętów, znajdujący się w budowie na terenie Chorwacji, został przejęty przez nią po ogłoszeniu niepodległości[3]. Nadano mu nazwę „Cetina” i przyjęto do służby 19 lutego 1993 roku[5]. Następnie zbudowano dla Chorwacji jeszcze jeden zmodyfikowany okręt „Krka”, przyjęty do służby 9 marca 1995 roku[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Porównywalne okręty:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 1995 ↓, s. 646.
- ↑ a b c d Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 877.
- ↑ a b Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 1995 ↓, s. 649.
- ↑ a b c d e f g h i j Jane’s Fighting Ships 2000–2001 ↓, s. 159.
- ↑ a b c d e f g Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 189.
- ↑ a b c d Na podstawie fotografii w Jane’s Fighting Ships 2000–2001 ↓, s. 159, 873
- ↑ a b c d e f g h i Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 152, 877.
- ↑ Jane’s Fighting Ships 2000–2001 ↓, s. 873.
- ↑ Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 545-546.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1996-97. Richard Sharpe (red.). Londyn: Jane’s Information Group, 1986. ISBN 0-7106-1355-5. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 2000–2001. Richard Sharpe (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2000. ISBN 0-7106-2018-7. (ang.).
- IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).