Olha Sawczuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olha Sawczuk
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Data i miejsce urodzenia

20 września 1987
Donieck

Wzrost

177 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2004

Zakończenie kariery

30 sierpnia 2018[1]

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

79 (19 maja 2008)

Australian Open

3R (2006)

Roland Garros

2R (2007)

Wimbledon

1R (2006, 2008)

US Open

1R (2006, 2007, 2010)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

33 (23 października 2017)

Australian Open

2R (2009–2011, 2016–2018)

Roland Garros

QF (2017)

Wimbledon

2R (2010, 2013, 2015, 2017)

US Open

2R (2011, 2014–2016)

Olha Mykołajiwna Sawczuk, ukr. Ольга Миколаївна Савчук, ros. Ольга Николаевна Савчук (Olga Nikołajewna Sawczuk) (ur. 20 września 1987 w Makiejewce) – ukraińska tenisistka, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Olha Sawczuk status profesjonalny uzyskała w 2004 roku. Będąc na 527. miejscu w rankingu zagrała w pierwszym zawodowym turnieju WTA – w Taszkencie. W pierwszej rundzie pokonała Anne Kremer, w drugiej Jewgienię Liniecką, by w ćwierćfinale przegrać z Meghann Shaughnessy. Jeszcze w tym samym roku poległa w eliminacjach w Hajdarabadzie i wygrała drugi wówczas w karierze turniej ITF w Mińsku. W 2005 zwyciężyła w kolejnym turnieju ITF odbywającym się w Bromma. W finale pokonała Finkę Emmę Laine. W Estoril zagrała w turnieju głównym dzięki wygranym kwalifikacjom. W pierwszej rundzie pokonała Włoszkę Flavię Pennettę, lecz w drugiej przegrała z Marianą Diaz-Olivą z Argentyny. Wyczyn z Estoril powtórzyła jeszcze dwa razy. W pozostałych turniejach przegrywała albo w pierwszej rundzie lub w eliminacjach (w tym w Wimbledonie i w US Open). W 2006 zadebiutowała w Wielkim Szlemie – w Australian Open – dochodząc do trzeciej rundy. Musiała przebijać się przez kwalifikacje. W drugiej rundzie pokonała Jelenę Janković. W lutym w turnieju w Antwerpii, grając jako kwalifikantka, po raz drugi w karierze doszła do ćwierćfinału. Po tym turnieju awansowała na najwyższą pozycję w dotychczasowej karierze – 92. miejsce. W kolejnych turniejach nie szło jej już tak dobrze – przegrywała w pierwszych rundach. Sezon 2006 zakończyła na 99. pozycji. W 2007 przegrała w pierwszej rundzie Australian Open i doszła do półfinału w Bengaluru, przegrywając z Marą Santangelo. W pierwszym turnieju na kortach ziemnych – w Budapeszcie doszła do ćwierćfinału. Rok 2008 rozpoczęła od porażki w 1. rundzie Australian Open z Agnieszką Radwańską.

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra podwójna 10 (4-6)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 5 października 2008 Taszkent Twarda Rumunia Raluca Olaru Rosja Nina Bratczikowa
Niemcy Kathrin Wörle
5:7, 7:5, 10–7
Finalistka 1. 21 lutego 2010 Bogota Ceglana Białoruś Anastasija Jakimawa Argentyna Gisela Dulko
Rumunia Edina Gallovits
2:6, 6:7(6)
Zwyciężczyni 2. 13 kwietnia 2014 Katowice Twarda (hala) Ukraina Julija Bejhelzimer Czechy Klára Koukalová
Rumunia Monica Niculescu
6:4, 5:7, 10–7
Zwyciężczyni 3. 2 listopada 2014 Ningbo Twarda Australia Arina Rodionowa Han Xinyun
Zhang Kailin
4:6, 7:6(2), 10–6
Finalistka 2. 8 marca 2015 Kuala Lumpur Twarda Ukraina Julija Bejhelzimer Liang Chen
Wang Yafan
6:4, 3:6, 4–10
Finalistka 3. 19 lipca 2015 Båstad Ceglana Niemcy Tatjana Maria Holandia Kiki Bertens
Szwecja Johanna Larsson
5:7, 4:6
Finalistka 4. 2 sierpnia 2015 Baku Twarda Rosja Witalija Djaczenko Rosja Margarita Gasparian
Rosja Aleksandra Panowa
3:6, 5:7
Finalistka 5. 7 stycznia 2017 Shenzhen Twarda Rumunia Raluca Olaru Czechy Andrea Hlaváčková
Peng Shuai
1:6, 5:7
Zwyciężczyni 4. 14 stycznia 2017 Hobart Twarda Rumunia Raluca Olaru Kanada Gabriela Dabrowski
Yang Zhaoxuan
0:6, 6:4, 10–5
Finalistka 6. 18 lutego 2017 Doha Twarda Kazachstan Jarosława Szwiedowa Stany Zjednoczone Abigail Spears
Słowenia Katarina Srebotnik
3:6, 6:7(7)

Wygrane turnieje rangi ITF[edytuj | edytuj kod]

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 29/06/2003 Rosja Elektrostal ITF 10 000 dywanowa Rosja Jekatierina Kirjanowa 6:3, 6:0
2. 31/10/2004 Białoruś Mińsk ITF 25 000 dywanowa Białoruś Anastasija Jakimawa 6:4, 6:4
3. 20/02/2005 Szwecja Bromma ITF 25 000 twarda Finlandia Emma Laine 6:1, 6:2

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Retired players since 2015. Międzynarodowa Federacja Tenisowa, 2019-07-04. [dostęp 2019-07-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]