Johanna Larsson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johanna Larsson
Ilustracja
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1988
Boden

Wzrost

174 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2006

Zakończenie kariery

2020

Trener

Mattias Arvidsson

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2 WTA, 12 ITF

Najwyżej w rankingu

45 (19 września 2016)

Australian Open

2R (2015, 2016, 2019)

Roland Garros

3R (2014)

Wimbledon

1R (2011–2018)

US Open

3R (2014, 2016)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

14 WTA, 17 ITF

Najwyżej w rankingu

20 (30 października 2017)

Australian Open

QF (2015)

Roland Garros

SF (2019)

Wimbledon

3R (2018)

US Open

3R (2015, 2017)

Strona internetowa

Johanna Larsson (ur. 17 sierpnia 1988 w Boden) – szwedzka tenisistka.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Była tenisistką praworęczną z oburęcznym backhandem. Swój debiut w turnieju wielkoszlemowym odnotowała w 2010 roku we French Open, wygrywając w pierwszej rundzie z Anastasiją Sevastovą 6:2, 6:2. W drugiej rundzie przegrała z Akgul Amanmuradovą. Sklasyfikowana najwyżej w rankingu singlowym – na 45. miejscu – we wrześniu 2016 roku. Na swoim koncie ma dwanaście zwycięstw singlowych oraz siedemnaście zwycięstw deblowych w zawodach ITF. W singlu wygrała 2 turnieje WTA i trzykrotnie przegrywała w finałach.

W lipcu 2010 roku przegrała z Anną Czakwetadze w finale turnieju w Portorožu. Rok później w Båstad została pokonana w finale przez Polonę Hercog. W 2013 roku, ponownie w Båstad, osiągnęła finał, w którym uległa Serenie Williams. W sezonie 2015 osiągnęła pierwsze turniejowe zwycięstwo w grze pojedynczej, wygrywając w finale zawodów w Båstad z Moną Barthel 6:3, 7:6(2). W 2018 roku ponownie zwyciężyła w zawodach singlowych cyklu WTA, pokonując w meczu mistrzowskim w Norymberdze Alison Riske wynikiem 7:6(4), 6:4.

W grze podwójnej odniosła 14 zwycięstw turniejowych (9 z Kiki Bertens, 3 z Kirsten Flipkens oraz po jednym z Sofią Arvidsson i Jasmin Wöhr) oraz 9 razy przegrywała w finałach.

Była reprezentantką kraju w Pucharze Federacji.

W 2020 roku poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 2017 roku ogłosiła publicznie, że jest lesbijką[2].

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A Q1 A 1R 1R 1R 1R 2R 2R A 1R 2R 1R 0 / 9 3 – 9
French Open A A A A Q2 A 2R 2R 1R 2R 3R 1R 2R 2R 1R 2R A 0 / 10 8 – 10
Wimbledon A A A A Q2 A Q1 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R Q1 NH 0 / 8 0 – 8
US Open A A A A Q3 A 1R 1R 1R 1R 3R 1R 3R 1R 2R 1R A 0 / 10 5 – 10
Ranking na koniec roku 1183 314 491 382 83 169 59 170 68 70 73 55 51 80 76 217 0 / 37 16 – 37

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 2R 1R 1R A QF 1R 2R 1R 3R A 0 / 8 7 – 8
French Open A A A A A A A 2R 1R 1R A 1R QF 3R 3R SF A 0 / 8 12 – 8
Wimbledon A A A A A A A 1R 1R 1R A 1R 2R 1R 3R 2R NH 0 / 8 4 – 8
US Open A A A A A A 1R 1R 1R 2R A 3R 2R 3R 2R 1R A 0 / 9 7 – 9
Ranking na koniec roku 282 409 407 146 157 65 135 112 148 276 36 27 20 40 33 0 / 33 30 – 33

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A QF 1R A 0 / 2 2 – 2
French Open A A A A A A A A A A A A A A A A NH 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A A A A A A A A A A A 3R A NH 0 / 1 1 – 1
US Open A A A A A A A A A A A A A A A A NH 0 / 0 0 – 0
0 / 3 3 – 3

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 5 (2–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 25 lipca 2010 Portorož Twarda Rosja Anna Czakwetadze 1:6, 2:6
Finalistka 2. 10 lipca 2011 Båstad Ceglana Słowenia Polona Hercog 4:6, 5:7
Finalistka 3. 22 lipca 2013 Båstad Ceglana Stany Zjednoczone Serena Williams 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 1. 19 lipca 2015 Båstad Ceglana Niemcy Mona Barthel 6:3, 7:6(2)
Zwyciężczyni 2. 26 maja 2018 Norymberga Ceglana Stany Zjednoczone Alison Riske 7:6(4), 6:4

Gra podwójna 23 (14–9)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 20 września 2010 Québec Dywanowa (hala) Szwecja Sofia Arvidsson Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Czechy Barbora Záhlavová-Strýcová
6:1, 2:6, 10–6
Zwyciężczyni 2. 12 czerwca 2011 Kopenhaga Twarda (hala) Niemcy Jasmin Wöhr Francja Kristina Mladenovic
Polska Katarzyna Piter
6:3, 6:3
Finalistka 1. 24 lutego 2013 Memphis Twarda (hala) Szwecja Sofia Arvidsson Francja Kristina Mladenovic
Kazachstan Galina Woskobojewa
6:7(5), 3:6
Finalistka 2. 22 lutego 2014 Rio de Janeiro Ceglana Południowa Afryka Chanelle Scheepers Rumunia Irina-Camelia Begu
Argentyna María Irigoyen
2:6, 0:6
Zwyciężczyni 3. 17 stycznia 2015 Hobart Twarda Holandia Kiki Bertens Rosja Witalija Djaczenko
Rumunia Monica Niculescu
7:5, 6:3
Zwyciężczyni 4. 19 lipca 2015 Båstad Ceglana Holandia Kiki Bertens Niemcy Tatjana Maria
Ukraina Olha Sawczuk
7:5, 6:4
Finalistka 3. 27 września 2015 Seul Twarda Holandia Kiki Bertens Hiszpania Lara Arruabarrena
Słowenia Andreja Klepač
6:2, 3:6, 6–10
Finalistka 4. 27 lutego 2016 Acapulco Twarda Holandia Kiki Bertens Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
0:6, 4:6
Zwyciężczyni 5. 21 maja 2016 Norymberga Ceglana Holandia Kiki Bertens Japonia Shūko Aoyama
Czechy Renata Voráčová
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 6. 25 września 2016 Seul Twarda Belgia Kirsten Flipkens Japonia Akiko Ōmae
Tajlandia Peangtarn Plipuech
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 7. 16 października 2016 Linz Twarda (hala) Holandia Kiki Bertens Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Czechy Květa Peschke
4:6, 6:2, 10-7
Zwyciężczyni 8. 22 października 2016 Luksemburg Twarda (hala) Holandia Kiki Bertens Rumunia Monica Niculescu
Rumunia Patricia Maria Țig
4:6, 7:5, 11–9
Zwyciężczyni 9. 7 stycznia 2017 Auckland Twarda Holandia Kiki Bertens Holandia Demi Schuurs
Czechy Renata Voráčová
6:2, 6:2
Finalistka 5. 27 maja 2017 Norymberga Ceglana Belgia Kirsten Flipkens Stany Zjednoczone Nicole Melichar
Wielka Brytania Anna Smith
6:3, 3:6, 9–11
Zwyciężczyni 10. 23 lipca 2017 Gstaad Ceglana Holandia Kiki Bertens Szwajcaria Viktorija Golubic
Serbia Nina Stojanović
7:6(4), 4:6, 10–7
Zwyciężczyni 11. 24 września 2017 Seul Twarda Holandia Kiki Bertens Tajlandia Luksika Kumkhum
Tajlandia Peangtarn Plipuech
6:4, 6:1
Zwyciężczyni 12. 15 października 2017 Linz Twarda (hala) Holandia Kiki Bertens Rosja Nateła Dzałamidze
Szwajcaria Xenia Knoll
3:6, 6:3, 10–4
Finalistka 6. 29 października 2017 Singapur Twarda (hala) Holandia Kiki Bertens Węgry Tímea Babos
Czechy Andrea Hlaváčková
6:4, 4:6, 5–10
Finalistka 7. 25 lutego 2018 Budapeszt Twarda (hala) Belgia Kirsten Flipkens Hiszpania Georgina García Pérez
Węgry Fanny Stollár
6:4, 4:6, 3–10
Finalistka 8. 26 maja 2018 Norymberga Ceglana Belgia Kirsten Flipkens Holandia Demi Schuurs
Słowenia Katarina Srebotnik
6:3, 3:6, 7–10
Zwyciężczyni 13. 14 października 2018 Linz Twarda (hala) Belgia Kirsten Flipkens Stany Zjednoczone Raquel Atawo
Niemcy Anna-Lena Grönefeld
4:6, 6:4, 10–5
Finalistka 9. 12 stycznia 2019 Hobart Twarda Belgia Kirsten Flipkens Chan Hao-ching
Latisha Chan
3:6, 6:3, 6–10
Zwyciężczyni 14. 24 czerwca 2019 Santa Ponça Trawiasta Belgia Kirsten Flipkens Hiszpania María José Martínez Sánchez
Hiszpania Sara Sorribes Tormo
6:2, 6:4

Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2017 Finał Holandia Kiki Bertens Węgry Tímea Babos
Czechy Andrea Hlaváčková
6:4, 4:6, 5–10

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wozniacki, Sharapova & the WTA stars who have retired in 2020. wtatennis.com, 2020-11-01. [dostęp 2020-11-01]. (ang.).
  2. Luigi Gatto: Johanna Larsson comes out: ‘I am lesbian’. tennisworldusa.org, 2017-09-15. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]