Osiedle Albertyńskie
50°04′54″N 20°01′09″E/50,081667 20,019167_Albertynskie,_view_from_N,_Nowa_Huta,_Krak%C3%B3w,_Poland.jpg) Osiedle widziane z północy. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| Poprzednia nazwa |
Osiedle Bieńczyce E |
| Data budowy |
1962–1967 Bloki nr 35 i 36 powstały ok.1980r. |
| Architekt |
Jadwiga Guzicka z zespołem |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
| 50°04′54″N 20°01′09″E/50,081667 20,019167
| |
Osiedle Albertyńskie (powstało jako osiedle Bieńczyce E następnie nosiło nazwę, do roku 1991, osiedle XX-lecia PRL) – osiedle w Krakowie wchodzące w skład Dzielnicy XVI Bieńczyce, niestanowiące jednostki pomocniczej niższego rzędu w ramach dzielnicy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osiedle Albertyńskie stanowi część Bieńczyc Nowych – założenia architektoniczno-urbanistycznego, w zamierzeniu stanowiącego rozbudowę dzielnicy Nowa Huta w kierunku północno-zachodnim. W 1959 roku w wyniku konkursu na projekt założenia wybrano koncepcję autorstwa warszawskiej architekt Jadwigi Guzickiej z zespołem w którym za projekt urbanistyczny odpowiadali Anna Basista i Jan Lewandowski, a za architekturę budynków Kazimierz Chodorowski, Stefan Golonka oraz konstruktor dr inż. Tadeusz Kantarek[1][2][3]. Całe założenie było projektowane dla ok. 30 tys. mieszkańców – ok. 5,5 tys. na jednym osiedlu[1]. Cechuje je luźna zabudowa budynkami wolnostojącymi z przeważającą zabudową 5- i 11-kondygnacyjną. Główną osią zespołu urbanistycznego jest park Planty Bieńczyckie, wzorowane na Plantach Krakowskich, który spaja osiedla wchodzące w skład zespołu w jedną urbanistyczną całość. Wzdłuż parkowej osi zaplanowano obiekty użyteczności publicznej – szkoły, przedszkola, domy handlowe, domy kultury, biblioteki[1][3]. Oprócz Osiedla Albertyńskiego w skład Bieńczyc Nowych wchodzą jeszcze osiedla Strusia, Kalinowe, Na Lotnisku, Wysokie, Kazimierzowskie, Jagiellońskie, Przy Arce, Niepodległości oraz Złotej Jesieni[1][3]. Realizacja zespołu urbanistycznego odbyła się w latach 1962–1979[3].
Było to pierwsze osiedle powstałe za linią ulicy Kocmyrzowskiej, po jej zachodniej stronie, poza tzw. „starą Nową Hutą”. Chociaż wcześniej od niego zaczęły powstawać osiedla na Wzgórzach Krzesławickich[4]. Jego budowę rozpoczęto w 1962 roku. Zbudowano je w odległości ok. 1 kilometra od dzisiejszego Ronda Kocmyrzowskiego a między nim a osiedlem Spółdzielczym znajdowały się wówczas bazy firm budowlanych. Ukończone zostało w 1967 roku.
Usytuowanie[edytuj | edytuj kod]
Osiedle sąsiaduje:
- od północy z os. Kazimierzowskim i al. gen. Andersa,
- od wschodu z os. Niepodległości,
- od południa z nowo powstałym osiedlem City Towers Czyżyny,
- od zachodu z osiedlami Dywizjonu 303 oraz Kościuszkowskim i ul. Dąbrowskiej.
Na osiedlu znajduje się Szkoła Podstawowa nr 100 im. Adama Mickiewicza oraz dwa przedszkola, przychodnia i hotel.
-
Wschodnia strona osiedla, bloki 13, 14, 15 i przychodnia -
Wnętrze osiedla, po lewej blok 16 -
Bloki czteropiętrowe 19 i 18, na dalszym planie blok 16 -
Wnętrze osiedla, zieleniec, blok 29, w tle – dziesięciopiętrowy blok 30 -
Wnętrze osiedla,
os. Albertyńskie 22 i 24 -
Widok od strony al. Andersa,
os. Albertyńskie 14 i 15 -
Wnętrze osiedla,
os. Albertyńskie 14
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Nowa Huta Architektoniczny portret miasta drugiej połowy XX wieku. Kraków: Ośrodek Kultury im. Cypriana Kamila Norwida, 2018, s. 107, 110. ISBN 978-83-948244-3-3.
- ↑ Bieńczyce - założenie urbanistyczne. [w:] Krakowski Szlak Modernizmu [on-line]. [dostęp 2019-06-28].
- ↑ a b c d Bieńczyce osiedla mieszkaniowe i Planty Bieńczyckie. [w:] Stowarzyszenie Architektów Polskich Oddział Kraków [on-line]. [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Nowa Huta Architektoniczny portret miasta drugiej połowy XX wieku. Kraków: Ośrodek Kultury im. Cypriana Kamila Norwida, 2018, s. 124. ISBN 978-83-948244-3-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Dzieszyński, Jan L. Franczyk Encyklopedia Nowej Huty, Wydawnictwo Towarzystwa Słowaków w Polsce 2006, ISBN 978-83-7490-060-7.
- Tadeusz Binek Służby inwestycyjne Nowej Huty, Wydawnictwo Towarzystwa Słowaków w Polsce 2009, ISBN 978-83-7490-280-9.
- Jerzy Sulimski Kraków w procesie przemian (Cracoviana), Wydawnictwo Literackie, Kraków 1976
