Płochacz niemiecki
 Płochacz niemiecki | |
| Inne nazwy |
Deutscher Wachtel, spaniel niemiecki (w Anglii) |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa |
18 - 25 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VIII, Sekcja 2, |
Płochacz niemiecki – rasa psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych. Zaklasyfikowana do sekcji płochaczy. Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Psy tej rasy są nazywane protoplastami wyżłów, a same stanowią jedną z najstarszych niemieckich ras psów myśliwskich, których przodkami były psy gończe lub nierasowe psy odpowiednie dla danego typu użytkowania (potomkowie średniowiecznych psów na ptaki). Współczesny płochacz niemiecki jest potomkiem psów, które krzyżował pod koniec XIX wieku Friedrich Roberth z Weißwasser/Oberlausitz. Poszukiwał on w Niemczech i Austrii hodowców psów, które byłyby w typie dawnego płochacza niemieckiego wykorzystywanego w polowaniach na słonki, kuropatwy i kaczki, ale także na zwierzynę sierściową. W roku 1903 został założony Deutscher Wachtelhundklub, który przed pierwszą wojną światową zaczął podupadać z powodu braku m.in. dobrych hodowców. Płochacz zaczął być wypierany przez sprowadzane z Wysp Brytyjskich spaniele. Ponownemu ocaleniu rasy przysłużył się Friess, który zaangażował się w rozwój klubu oraz uznanie rasy. W odtwarzaniu rasy mogły mieć swój udział także spaniele oraz mniejsze wyżły długowłose.
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Budowa
[edytuj | edytuj kod]Wzorzec FCI opisuje płochacza niemieckiego jako psa średniej wielkości, o długim włosie, dobrze umięśnionego oraz posiadającego mocny kościec. Stosunek długości tułowia do wysokości w kłębie wynosi 1,2:1.
Szata
[edytuj | edytuj kod]Włos u płochacza jest gładki i przylegający, może być lekko falisty. Na tylnych kończynach oraz ogonie występuje obfita Chorągiew.
Umaszczenie
[edytuj | edytuj kod]Umaszczenie jest jednolicie brązowe i brązowo-dereszowate, także białobrązowe.
Zachowanie i charakter
[edytuj | edytuj kod]Płochacz niemiecki jest psem zaciętym i wytrwałym w pracy, bardzo aktywnym. Jest przede wszystkim psem myśliwskim, ale jest także bardzo wesoły i łagodny, co sprawia, że jest dobrym kompanem dla człowieka[2].
Użytkowość
[edytuj | edytuj kod]Płochacz ten hodowany jest w celach myśliwskich do wyszukiwania tropu zwierzyny, głoszenia, aportowania i pracy w wodzie. Sprawdza się w leśnych terenach łowieckich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 323.
- ↑ Płochacz niemiecki - rasy psów - psy.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2019-04-15] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
- Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999