Płużyca (herb szlachecki)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Płużyca – polski herb szlachecki z nobilitacji, nadany w Królestwie Kongresowym.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu zielonym pług srebrny, oprawny w drzewo barwy brązowej. Nad hełmem w koronie snop złoty. Labry zielone podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany Jerzemu Beniaminowi Flatt, byłemu dyrektorowi instytutu agronomicznego w Marymoncie 31 marca (12 kwietnia) 1848.
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
Flatt (Flat).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. 1906, s. 267.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Płużyca z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |