Płużyca (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb
Herb

Płużyca – polski herb szlachecki z nobilitacji, nadany w Królestwie Kongresowym.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu zielonym pług srebrny, oprawny w drzewo barwy brązowej. Nad hełmem w koronie snop złoty. Labry zielone podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany Jerzemu Beniaminowi Flatt, byłemu dyrektorowi instytutu agronomicznego w Marymoncie 31 marca (12 kwietnia) 1848.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Flatt (Flat).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. 1906, s. 267.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]