Półwysep Eyre’a
34°20′S 135°45′E/-34,333333 135,750000 Zdjęcie satelitarne ukazujące półwysep podczas pożaru 11 stycznia 2005 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Rodzaj obiektu |
półwysep |
Położenie na mapie Australii  | |
Położenie na mapie Australii Południowej  | |
| 34°20′S 135°45′E/-34,333333 135,750000
| |
Półwysep Eyre’a[1] (ang. Eyre Peninsula) – półwysep na kontynencie australijskim w Australii Południowej, między Wielką Zatoką Australijską a Zatoką Spencera.
Klimat zwrotnikowy, dosyć suchy. Powierzchnia nizinna, jednak na północy i północnym wschodzie znajdują się pasma Gawler i Middleback[2]. W paśmie Gawler znajduje się najwyższy punkt półwyspu – Nukey Bluff o wysokości 472 m n.p.m.[3] W latach 70. XX wieku na półwyspie uprawiano pszenicę, hodowano owce i wydobywano rudy żelaza[2] (złoża znajdują się w Middleback). Uprawia się tam także jęczmień[3].
Został odkryty dla Europejczyków przez Matthew Flindersa w 1802[3]. Jego nazwa upamiętnia Edwarda Johna Eyre’a, który badał go w latach 1839–1841.
Główne miasta to Port Lincoln przy południowym krańcu, Whyalla i Port Augusta na północnym wschodzie oraz Ceduna na północnym zachodzie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Polski egzonim uchwalony na 126. posiedzeniu KSNG.
- ↑ a b Encyklopedia Powszechna PWN. T. 1. A-F. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 737.
- ↑ a b c Eyre Peninsula, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-06-07] (ang.).