PMD-6

PMD-6

Państwo	ZSRR
Rodzaj	mina przeciwpiechotna
Dane techniczne
Zapalnik	naciskowy
Masa	400 g
Wysokość	65 mm
Szerokość	90 mm
Długość	200 mm
Korpus	drewniany
Materiał wybuchowy	trotyl, 200 g
Użytkownicy
Armia Radziecka, Wojsko Polskie

PMD-6 (ros. ПМД-6) – radziecka mina przeciwpiechotna fugasowego działania. Skonstruowana w latach 30. Po raz pierwszy użyta bojowo na przełomie lat 1939 i 1940 w czasie wojny zimowej. Masowo używana także podczas II wojny światowej, także przez saperów 1 i 2 Armii Wojska Polskiego. W wersji PMD-6M oficjalnie przyjęta do uzbrojenia Wojska Polskiego w połowie lat 50. i używana przynajmniej do końca lat 90.

Mina PMD-6 ma korpus drewniany, dwuczęściowy. W dolnej części korpusu znajduje się kostka trotylu. Przy jednym końcu dolnej części korpusu znajduje się oś części górnej, przy drugim otwór z zapalnikiem. Nadepnięcie na minę powoduje obrót górnej części korpusu, wypchnięcie przez jej krawędź zawleczki zapalnika uderzeniowego i eksplozję. Masa potrzebna do uruchomienia zapalnika jest stosunkowo niewielka (1-6 kg). Utrudnia to układanie i maskowanie min tego typu (duże ryzyko eksplozji). W czasie II wojny światowej produkowano wersję miny PMD-6 oznaczoną jako PMD-6F w której zamiast trotylu stosowano improwizowany materiał wybuchowy produkowany przez zmieszanie saletry amonowej z olejem napędowym (tzw. ANFO). Wersją powojenna jest mina PMD-6M wyposażona w sprężynę utrzymująca pokrywę w górnej pozycji oraz zmodyfikowany zapalnik MUW-2M (minnyj uniwersalnyj wzrywatiel).

Po drugiej wojnie światowej produkcję min o zbliżonej konstrukcji uruchomiono między innymi na Węgrzech (M49) i Czechosłowacji (PP-Mi-D).

Zobacz też

• PMD-7
• Schützenmine 42

Bibliografia

• Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
• Owen, J.I.H.: Brassey's Infantry weapons of the world. London: Brasey's Naval and Shipping Annual Ltd, 1975. ISBN 0-904609-01-4.brak strony w książce
• Ryszard Łodzikowski. Miny przeciwpiechotne Wojska Polskiego. „Nowa Technika Wojskowa”. 1998. Nr. 10. s. 18-20. ISSN 1230-1655.