Pałac w Czernikowie
52°55′26″N 14°45′23″E/52,923889 14,756389 nr rej. A-1051 z 7.02.1978 i z 16.09.1996[1]
| |
 Tylna fasada pałacu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Styl architektoniczny |
barok |
| Kondygnacje |
2 |
| Ukończenie budowy |
1850 |
Położenie na mapie gminy Myślibórz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu myśliborskiego  | |
| 52°55′26″N 14°45′23″E/52,923889 14,756389
| |
Pałac w Czernikowie – barokowy pałac w Czernikowie, w województwie zachodniopomorskim.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Pałac znajduje się w północno-zachodniej części miejscowości, nad jeziorem Czernikowskim. Zwrócony jest fasadą w kierunku osady.
Architektura i wnętrza[edytuj | edytuj kod]
Pałac posiada dwie kondygnacje i podpiwniczenie, opilastrowany, dach czterospadowy obwiedziony parawanami. We wnętrzu znajduje się kilka stylowych sal: rokokowy salon ze stiukowymi ozdobami na ścianach i suficie, pokój z kominkiem, drewnianym pułapem i parkietami. Oficyna i zabudowania folwarczne w podobnym stylu[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac wybudowany został w 1850 r. przez Friedricha Wilhelma von Wedel (ur. 1819, zm. 1889), właściciela Czernikowa od 1839-1840. W 1896 r. majątek Czerników nabyła rodzina von Oelsen. Po II wojnie światowej w pałacu urządzano szkolenia brygadzistów, w latach 1953-1979 funkcjonowała w nim Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza. Następnie budynek przejął kombinat rolny w Myśliborzu. Obecnie (stan 2010 r.) właścicielami obiektu są synowie Henryka Pantaka[3].
W 1963 r. dokonano remontu wnętrz, zacierając w części ich zabytkowe i artystyczne cechy. Aktualnie (stan 2010 r.) budynek wymaga remontu.
Park pałacowy[edytuj | edytuj kod]
Na tyłach pałacu, przy jeziorze, znajduje się naturalistyczny park pałacowy o powierzchni 5,6 ha, założony pod koniec XVIII w. Jego obszar pokrywa zwarty starodrzew liściasty z nielicznymi drzewami iglastymi. Wiek drzewostanu określono na 40-160 lat. W zadrzewieniu dominują: lipa, buk, klon, dąb. Za najładniejsze okazy należy uznać: buk pospolity o obwodzie pnia 410 cm oraz dąb "Dobromir" o obwodzie pnia 480 cm. Według legendy - stworzonej już w czasach PRL - Bolesław I Chrobry miał się tutaj spotkać z księciem słowiańskim Dobromirem, który oddał mu za żonę swą córkę, Emnildę[4].
W parku znajduje się aleja lipowa, w perspektywie której leży cmentarz rodowy dawnych właścicieli majątku.
Wpisany do rejestru zabytków pod nr A-1051 z 7.02.1978.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2017-12-04].
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 95-96, ISBN 978-83-7495-133-3.
- ↑ SchlossAmSee. [dostęp 2010-08-03].
- ↑ Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka MUZA SA, 2001, s. 359. ISBN 83-7200-583-4.