Pałukowie
Pałukowie (Pałuki, Pałucy[1]) – średniowieczny ród szlachecki wywodzący się z terenów północno-wschodniej części Wielkopolski o nazwie Pałuki. Swoją świetność ród osiągnął w XIV wieku. Dzięki konsekwentnemu wzajemnemu wspieraniu krewnych utrzymywali urzędy powiązane z biskupstwem kujawskim, kolegiatą kruszwicką i województwem kaliskim. Stronnicy Andegawenów i Jagiellonów.
Główne siedziby to zamek w Gołańczy, zamek w Szubinie, wieża w Danaborzu, Łekno[2].
- Jakub ze Żnina – arcybiskup gnieźnieński zm. 1148
- Zbylut z Panigrodza – komes zm. po 1153
- Henryk z Rynarzewa – wojewoda kaliski zm. 1339
- Sławnik Świętosławic – kasztelan nakielski zm. po 1339
- Zbylut z Gołańczy – kasztelan nakielski zm. po 1346
- Sławnik Stary – kasztelan rogoziński zm. po 1349
- Wojciech z Łekna – biskup poznański zm. 1355
- Chwał z Werkowa – kasztelan rogoziński zm. 1363
- Maciej z Gołańczy – biskup kujawski zm. 1368
- Zbylut z Łekna (ojciec) - kasztelan ujski w latach 1335-1339
- Zbylut z Łekna (syn) – prepozyt włocławski zm. po 1369
- Zbylut z Wąsosza – biskup kujawski zm. 1383
- Trojan Pałuka – biskup kujawski zm. 1383
- Świętosław z Wąsosza – wojewoda tczewski zm. po 1383
- Sędzwój z Szubina – regent królewski zm. 1403
- Świętosław z Szubina – podkomorzy poznański zm. 1416
- Maciej z Wąsosza – wojewoda kaliski zm. po 1423
- Trojan z Łekna – sędzia prowincji kaliskiej zm. po 1450
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Dokument fundacyjny klasztoru cystersów w Łeknie
- Szubin
- Pałuki (herb szlachecki)
- Wojna Grzymalitów z Nałęczami
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bieniak J., Krąg rodzinny biskupa kujawskiego Macieja Pałuki (korekta do Rodu Pałuków Władysława Semkowicza), Zapiski Historyczne, t. 50, z. 3, 1985, s. 85–117
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Laik: Społeczeństwo i państwo w drugiej połowie XI i pierwszej połowie XII wieku. W: Państwo pierwszych Piastów. Państwo, społeczeństwo, kultura.. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1970, s. 220.
- ↑ Artur Różański, Castrum et curia. Studia nad rozwojem prywatnych siedzib obronnych oraz ich zapleczy od średniowiecza do nowożytności na przykładzie włości rodu Pałuków i ich następców (Castrum et curia. Studies on the development of private defensive seats and their base from the Middle Ages...), „Archaeologica Historica Polona, t. 26” [dostęp 2019-10-29] (ang.).