Parafia Świętej Trójcy w Niżankowicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia Świętej Trójcy w Niżankowicach
Ilustracja
Kościół Świętej Trójcy w Niżankowicach
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Siedziba

Niżankowice

Wyznanie

katolickie

Kościół

Rzymskokatolicki

Archidiecezja

Archidiecezja lwowska

Dekanat

Dekanat Sambor

Kościół

Kościół Świętej Trójcy

Wezwanie

Świętej Trójcy

Wspomnienie liturgiczne

Niedziela Świętej Trójcy

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy w Niżankowicach”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy w Niżankowicach”
Ziemia49°40′29,06″N 22°48′21,06″E/49,674739 22,805850

Parafia Świętej Trójcy w Niżankowicach – w dekanacie Sambor i archidiecezji lwowskiej kościoła katolickiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Figurka Matki Bożej Fatimskiej

Parafia została zatwierdzona przywilejem króla Kazimierza Jagiellończyka wydanym 26 sierpnia 1451 roku w Samborze. Parafia najpierw była objęta patronatem królewskim, ale na żądanie bp Macieja Drzewickiego została 23 lipca 1511 roku przez króla Zygmunta Starego przekazana "kolegium wikarych katedry przemyskiej", którzy zarządzali jako komendarze i expozytorzy, aż do 1927 roku gdy powstała samodzielna parafia. Parafia najpierw należała do Dekanatu Samborskiego, a następnie należała do dekanatów: Dekanat Nowe Miasto (1746-1785), Dekanat Mościska (1785-1787), Dekanat Przemyśl (1787–1841), Dekanat Przemyśl-zamiejski (1841–1945)[1].

W 1938 roku do parafii Niżankowice należały: Niżankowice, Wychadów, Aksmanice, Berendowice, Cyków, Darowice, Fredropol, Hermanowice (kościół filialny od 1937 roku), Kłokowice, Koniuchy, Koniusza, Kormanice, Kupiatycze, Malhowice, Młodowice, Paćkowice, Podmojsce, Rużobowice, Sierakośce, Sólca, Stanisławczyk, Truszowice, Wielunice, Zabłotce[2]. W 1945 roku Niżankowice znalazły się po wschodniej stronie granicy, a w latach 1945-1948 w parafii posługiwał ks. Jan Szetela z Nowego Miasta, następnie kościół został zajęty przez władze sowieckie.

W 1989 roku kościół został zwrócony, a 19 października 1991 roku odbyła się jego rekonsekracja, której dokonał bp o. Rafał Kiernicki sufragan lwowski. W latach 2005–2006 był cud "płaczącej madonny", i z tego powodu kościół stał się miejscem pielgrzymek. 2 czerwca 2007 roku redaktor naczelny "Niedzieli" ks. inf. Ireneusz Skubiś ogłosił kościół - Sanktuarium Matki Bożej[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]