Na miejscu zamek obecnie w ruinie, wybudowany w XVI wieku przez rodzinę Fredrów Jana i Andrzeja. Zamek był zniszczony podczas potopu szwedzkiego w latach 1656-1657, a następnie przez Tatarów w roku 1672. Kolejnymi właścicielami wsi byli: Stanisław Rupniewski, Podolscy oraz Skarbek-Michałowscy. Na początku XIX wieku majątek znalazł się w rękach rodu Dunin-Borkowskich (przez małżeństwo Rozalii Izabeli Skarbek-Michałowskiej ze znanym mineralogiem hr. Stanisławem Janem Borkowskim[6]), którzy wybudowali tu pałac. Ostatecznie zamek oraz pałac popadł w całkowitą ruinę podczas działań wojennych I wojny światowej[7].
W latach 1944 - 1947 w okolicach toczyły się walki z UPA. Ku czci poległych 9 funkcjonariuszy MO i ORMO 7 października 1979 roku odsłonięto obelisk[8].
drewniana cerkiew greckokatolicka, zbudowana w 1860, odnowiona w 1937. Obecnie jest użytkowana przez rzymskich katolików.
ruiny zamku z przełomu drugiej połowy XVI/XVII w. wybudowanego przez rodzinę Fredrów, czteroskrzydłowego z bastejami na rogach, otoczonego ziemnymi fortyfikacjami z fosą; obecnie zachowała się część skrzydła zachodniego z dużą basteją o promieniu 5 m; pozostałe skrzydła tworzył mur obwodowy; wpisane do rejestru zabytków nieruchomych, (nr rej.: A-135 z 12.02.1986)[9].
↑Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 30-31.
↑Kazimierz Maślankiewicz i Stefan Wierczyński: Borkowski Stanisław Jan Nepomucen Kajetan Dunin, herbu Łabędź (1782–1850). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. II. Kraków, 1936, s. 337–338.
↑Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945", Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 592