Parafia Dobrego Pasterza w Węgorzewie
 Kościół Dobrego Pasterza w Węgorzewie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Pionierów 4 |
| Data powołania |
1989 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Nadzór | |
| Proboszcz |
ks. Stanisław Pajestka SDS |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie Węgorzewa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu węgorzewskiego  | |
Położenie na mapie gminy Węgorzewo  | |
 54°12′44,892″N 21°44′17,447″E/54,212470 21,738180
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Dobrego Pasterza w Węgorzewie – rzymskokatolicka parafia leżąca w dekanacie Węgorzewo, należącym do diecezji ełckiej[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Katolicy pojawili się na terenie Węgorzewa na początku XVIII wieku. Wyznanie to reprezentowali przybili tu w 1718 kirasjerzy, których koszary założone zostały przy obecnej ul. Pionierów. W 1841 miasto zamieszkiwało 10 wyznawców katolicyzmu. Ich liczba wzrosła do końca XIX wieku. W okresie po 1903 msze odbywały się tu sześć razy w roku i były prowadzone przez księży dojeżdżających z Gołdapi, natomiast od 1910 rozpoczęto je odprawiać raz w miesiącu, a opiekę duszpasterską prowadzili tu kapłani z Kętrzyna. W 1912 w mieście oraz pobliskich miejscowościach było już 250 katolików[2].
W latach 1912–1913 przy ówczesnej ulicy Bismarcka 2 wybudowana została modernistyczna kaplica Dobrego Pasterza, jej poświęcenia dokonano 5 listopada 1913. Budowa obiektu była możliwa dzięki wsparciu udzielonemu przez kupca Franza Tietza i urzędnika pocztowego Augusta Hochmanna[2].
W okresie I wojny światowej msze w kaplicy były sprawowane przez ks. Wojciecha Rogaczewskiego, będącego kapelanem szpitala wojskowego w Kętrzynie. 1 grudnia 1919 placówce w Węgorzewie przydzielony został własny duszpasterz o nazwisku Nieswandt. W mieście mieszkało wówczas 120 katolików, a na terenie powiatu kolejne 280 wyznawców. Kolejnym księdzem pełniącym posługę przy kaplicy został w 1920 ks. Paul Rehnke, a jego następcą mianowano w 1926 ks. Josefa Braunfischa[2].
18 października 1928 została tu utworzona samodzielna parafia, której proboszczem został ks. Braunfisch. W 1931 na stanowisku zastąpił go ks. Alfons Brocki, pełniący tę funkcję do 1943, kiedy kolejnym proboszczem mianowano ks. Alfonsa Martina[2].
Parafia funkcjonowała do końca II wojny światowej. W 1947 przez katolików został przejęty ewangelicki kościół św. Piotra i Pawła, gdzie utworzona została nowa parafia, zastępując dotychczasową jednostkę. Kaplica Dobrego Pasterza stała się wówczas podległym jej kościołem rektoralnym[2].
Dzięki decyzji ks. bp. Tomasza Wilczyńskiego 4 grudnia 1960 obsługę kościoła Dobrego Pasterza rozpoczęli księża salwatorianie[2].
24 czerwca 1989 na mocy dekretu biskupa warmińskiego Edmunda Piszcza z mocą obowiązującą od 1 lipca 1989 parafia Dobrego Pasterza została reaktywowana i rozpoczęła funkcjonowanie jako druga parafia rzymskokatolicka na terenie miasta obok parafii św. Piotra i Pawła. Jej pierwszym proboszczem został ks. Joachim Strzelecki[2].
1 lipca 1990 z terytorium obu funkcjonujących w mieście parafii kościoła rzymskokatolickiego została wydzielona nowa parafia Matki Bożej Fatimskiej, w której pracę pełnią również salwatorianie[2].
Zasięg parafii[edytuj | edytuj kod]
Do parafii należą wierni z Węgorzewa mieszkający przy ulicach: Granicznej, Jaracza, Krótkiej, Ofiar Katynia, Placu Wolności, Pionierów, Poprzecznej, Portowej, Przemysłowej, Reymonta, Towarowej, Zamkowej(od nr. 24) i Zesłańców Sybiru oraz wierni z miejscowości: Janówko, Mały Trygort, Ruska Wieś i Trygort[2].
Parafia skupia około 1700 katolików z zamieszkujących na obszarze objętym jej terytorium ponad 2000 osób, pozostali należą do innych wyznań[2].