Parafia Ewangelicko-Augsburska w Łasku
51°35′35″N 19°08′01″E/51,593056 19,133611| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Plac 11 Listopada 35, 98-100 Łask |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| kaplica |
Kaplica ewangelicko-augsburska w Łasku |
| Proboszcz |
ks. bp. Jan Cieślar, administrator |
Położenie na mapie Łasku  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łaskiego  | |
Położenie na mapie gminy Łask  | |
| 51°35′35″N 19°08′01″E/51,593056 19,133611
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Łasku – luterańska parafia w Łasku, należąca do diecezji warszawskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Mieści się przy placu 11 Listopada. W 2017 liczyła około 25 wiernych[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osadnictwo ewangelickie rozpoczęło się w okolicach Łasku pod koniec XVIII wieku w związku z przybyciem do okolicznych wsi emigrantów z Turyngii, Saksonii, Pomorza oraz Wielkopolski, którzy zasiedlili wsie Chorzeszów, Anielin, Rembów, Zalesie, Jesionna, Rokitnica, Teodory, Erywangród, Mierzączka, Zabłoty, Bocianicha, czy Okup[2].
Parafia ewangelicka w Łasku została powołana w 1809. Miasto zamieszkiwało wówczas 19 ewangelickich rodzin, a wliczając okoliczne miejscowości, społeczność luterańską stanowiło około 3000 wiernych. Proboszczem został ks. Johann Karl Ulrich. 10 sierpnia 1811 własnością zboru stała się dawna rzymskokatolicka kaplica szpitalna Świętego Ducha[2].
Dotychczasowy proboszcz zmarł 12 marca 1816. Na jego miejsce 1 września 1818 obrano ks. Friedricha Christopha Rudigera, pełniącego tę funkcję do 1824. W kolejnych latach parafia pozbawiona była własnego duchownego, czynności duszpasterskie były sprawowane przez księży z Pabianic i Zduńskiej Woli[2].
W okresie międzywojennym parafia należała do superintendentury (diecezji) kaliskiej. W 1927 na rzecz parafii został przekazany przez Emilię Grass budynek położony przy placu 11 listopada 35. Zaistniała wtedy możliwość pozyskania duchownego dla zboru. 8 grudnia 1927 w Łasku zamieszkał ks. Alfred Freyde, 30 maja 1929 mianowany proboszczem parafii, sprawujący funkcję do 1939[2].
Do parafii należało sześć kantoratów. Drewniane kościoły zostały wybudowane w kantoratach filiach wybudowano 2 drewniane kościoły w Chorzeszowie w Pelagii. Domy modlitwy powstały w Zabłotach, Drzewocinach i Rokitnicy, natomiast sale modlitwy w Okupie i Anielinie. W Rokitnicy, Chorzeszowie i Okupie działały szkoły, w których naukę pobierało 300 uczniów. Oprócz cmentarza ewangelickiego w Łasku, każdy z filiałów posiadał własną nekropolię[2]. W 1928 parafia liczyła 2800 wiernych[3].
W dwudziestoleciu międzywojennym w parafii działały cztery chóry, trzy zespoły puzonistów, trzy stowarzyszenia młodzieżowe oraz dwa kościelne[2].
Po zakończeniu II wojny światowej majątek parafii został uznany za mienie poniemieckie i zajęty na rzecz państwa. Po 1945 kościół św. Ducha stał się na powrót świątynią rzymskokatolicką[4].
Na mocy umowy z 1950 parafia ewangelicka uzyskała prawo do prowadzenia w jej dawnym kościele jednego nabożeństwa miesięcznie. Ze względu na zły stan techniczny świątyni zakończono jej użytkowanie do czasu remontu, a jedynym miejscem sprawowania ewangelickich posług religijnych stała się kaplica urządzona w parafialnej kamienicy przy placu 11 listopada[4].
Z czasem parafia utraciła samodzielność i jako filiał weszła w struktury parafii w Zduńskiej Woli. Ponownie niezależność uzyskała 1 lipca 2008[5].
Współczesność[edytuj | edytuj kod]
Nabożeństwa w kaplicy ewangelickiej w Łasku odbywają się w każdą niedzielę i święta. Opiekę duszpasterską nad wiernymi sprawuje diak. Paweł Gumpert. Parafia nie posiada własnego proboszcza, jest administrowana przez duszpasterza parafii w Pabianicach, ks. bp. Jana Cieślara[6].
Przy parafii działa stacja diakonijna, prowadząca wypożyczalnię sprzętu rehabilitacyjnego[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kruś 2019 ↓, s. 62.
- ↑ a b c d e f Ewangelicy w Łasku - Historia. [dostęp 2018-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-19)].
- ↑ Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 239.
- ↑ a b Kruś 2019 ↓, s. 135-136.
- ↑ Jarosław Stulczewski. Ewangelicy w okolicy Szadku i Zduńskiej Woli w XIX-XX w.. „Biuletyn Szadkowski”. 9, s. 98, 2009.
- ↑ Luteranie.pl - Łask
- ↑ Luteranie w Łasku - Stacja diakonijna. [dostęp 2018-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-19)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Maria Kruś, Zmiany funkcjonowania Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego po 1918 r. na obszarze współczesnego województwa łódzkiego, w świetle uwarunkowań geograficzno-politycznych, Uniwersytet Łódzki, 2019.