Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Łobozewie Górnym
49°24′10″N 22°30′40″E/49,402778 22,511111.jpg) Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Łobozew Górny 14 |
| Data powołania |
• 1913 – ekspozytura |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół parafialny | |
| Filie |
Teleśnica Oszwarowa – pw. Matki Bożej Częstochowskiej |
| Proboszcz |
ks. Edward Grabarz |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa |
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego  | |
| 49°24′10″N 22°30′40″E/49,402778 22,511111
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Łobozewie Górnym − parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji przemyskiej, w dekanacie Solina[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś Łobozew była w 1526 roku lokowana na prawie wołoskim. W połowie XIX wieku zbudowano drewniany kościół, który od 1884 roku był wzmiankowany w schematyzmach diecezjalnych[a]. W 1887 roku kościół został przebudowany i poświęcony.
W 1913 roku została erygowana ekspozytura, z wydzielonego terytorium parafii Jasień[b]. Od 1926 roku ekspozytura stała się z samodzielną parafią[c].
W 1945 roku po ustaleniu nowej granicy państwowej, Łobozew został podzielony na Łobozew Górny z kościołem po stronie ZSRR i Łobozew Dolny po stronie Polskiej. W 1951 roku Łobozew Górny na podstawie umowy o wymianie terytorium pomiędzy PRL i ZSRR, powrócił do Polski. Kościół został przyłączony do parafii w Uhercach Mineralnych. W 1959 roku dekretem bpa Franciszka Bardy parafia w Łobozewie Górnym została ponownie erygowana. W 1992 roku oddano do użytku nową plebanię.
Kościół w parafialny jest jednonawowy, o konstrukcji zrębowej, dach dwukalenicowy. Strop wklęsły, w kształcie odwróconego kadłuba łodzi, po bokach płaski. Okna zamknięte łukiem ostrym. Wyposażenie współczesne poza krzyżem procesyjnym z XIX wieku. W pobliżu kościoła dzwonnica drewniana konstrukcji słupowe, szalowana deskami[2][3].
Na terenie parafii jest 530 wiernych (w tym: Łobozew Górny – 452, Daszówka – 37, Teleśnica Oszwarowa – 185)[4].
- Proboszczowie parafii:
- 1913–1922. ks. Antoni Cząstka (ekspozyt)[5].
- 1922–1933. ks. Ignacy Ciebera (do 1926 ekspozyt)[d][6].
- 1933–1944. ks. Stanisław Papczyński[7].
- 1959–1962. ks. Tadeusz Lepak.
- 1962–1967. ks. Stanisław Sondej[8].
- 1967–1998. ks. Jan Wilusz[9][10].
- 1998–2005. ks. Jan Szaro.
- 2005–2008. ks. Adam Dziadowicz.
- 2008–2015. ks. Piotr Wojnar.
- 2015–2022. ks. Zenon Ścirko.
- 2022– nadal ks. Edward Grabarz.
Kościół filialny[edytuj | edytuj kod]
.jpg) |
W 1985 roku w Teleśnicy Oszwarowej zbudowano drewniany kościół filialny, według projektu arch. Jana Rządcy. 10 sierpnia 1985 roku bp Ignacy Tokarczuk poświęcił pw. Matki Bożej Częstochowskiej.
W 2002 roku rozpoczęto budowę murowanego kościoła filialnego w Teleśnicy Oszwarowej, który 21 sierpnia 2004 roku został poświęcony przez abpa Józefa Michalika.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ In Łobozef aedificatur nova Ecclesia e piis oblationibus.
- ↑ Według strony internetowej parafii Łobozew i Rocznika Archidiecezji Przemyskiej 1997 parafia została erygowana w 1913 roku. Ale Schematyzm Diecezji Przemyskiej 1917, podaje inną datę: 18 lipca 1914 roku jako ekspozytura parafii Jasień, (Łobozew, Villa olim parochiae Jasień ab a 1914 expositura independens , coop. exposito sistemisato vi decreti c. r. Ministerri cultus de die 18 Julii 1914. Nr 17724 Provisa Eccl. lign. aedif. et benedicta a. 1887.)
- ↑ W schematyzmie w 1927 roku jest po raz pierwszy wzmiankowana samodzielna parafia (podane dane za poprzedni rok).
- ↑ Strona parafii podaje błędne nazwisko ks. Jakub Ciebiera, ponieważ w schematyzmach jest ks. Ignacy Ciebiera (Ignatius Ciebiera).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Opis dekanatu na stronie archidiecezji
- ↑ Historia parafii Łobozew
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 1997. Album (s. 488) ISSN 1233-4685
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 318-319) ISSN 1429-6314
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Dioecesis rit. lat. Premisliensis pro Anno Domini 1917 (s. 121-122) (łac.) [dostęp 2021-12-20]
- ↑ Elenchus Cleri Dioeceseos rit. lat. Premisliensis pro Anno Domini 1923 (s. 41) (łac.) [dostęp 2021-12-20]
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Dioecesis Premisliensis rit. lat. pro Anno Domini 1933 (s. 86-87) (łac.) [dostęp 2021-12-21]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 84) [dostęp 2024-04-05]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 215) [dostęp 2024-04-05]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 472) [dostęp 2024-04-05]