Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pińsku
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Пінск, вул. Леніна, 18 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| diecezja | |
| Dekanat | |
| kościół |
Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pińsku |
| Proboszcz |
ks. Paweł Wróbel |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
15 sierpnia |
Położenie na mapie Pińska  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
 52°06′47,0″N 26°06′29,9″E/52,113056 26,108306
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pińsku – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w Pińsku, w diecezji pińskiej, w dekanacie pińskim, na Białorusi. Parafia katedralna tej diecezji.
Parafia posiada kaplicę filialną pw. św. Anny w Krzywczycach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy kościół katolicki w Pińsku zbudował w 1396 książę możajski i Rusi Czarnej Zygmunt Kiejstutowicz. Należał on do franciszkanów do ich kasaty przez władze carskie w 1852. W późniejszych wiekach powstawały w Pińsku kolejne klasztory:
- w 1631 jezuitów fundacji Stanisława Albrychta Radziwiłła - przy klasztorze działało kolegium, skasowany w 1773 (kościół św. Stanisława)
- w 1666 dominikanów fundacji wojewodziny trockiej Maryi Lukrecyi Kopciowej - zamknięty w 1840 przez władze carskie, które kościół dominikański przekazały Cerkwi (kościół św. Dominika i klasztor Dominikanów)
- w 1695 księży komunistów fundacji marszałka wielkiego litewskiego i starosty pińskiego Jana Karola Dolskiego - w 1836 zgromadzenie w Pińsku wygasło (ob. kościół św. Karola Boromeusza)
- w 1717 bernardynów fundacji kasztelana wileńskiego i starosty pińskiego Michała Serwacego Wiśniowieckiego - w 1832 nastąpiła jego kasata przez władze carskie (ob. Sobór św. Barbary)
- w 1734 karmelitów fundacji landwójta pińskiego Szymona Ossowskiego - uległ kasacie w 1832
- w 1756 mariawitek - zamknięty w 1841
oraz męski i żeński klasztory unickie. Łącznie przed 1832 w Pińsku było 9 kościołów katolickich.
W 1852 po zamknięciu klasztoru franciszkanów, znajdujący się przy nim kościół został kościołem parafialnym obsługiwanym przez duchowieństwo diecezjalne. Po represjach rosyjskich, w 1887 Pińsku pozostały 2 kościoły katolickie: pofranciszkański p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii (parafialny) i pokomunistowski (filialny) oraz kaplica na cmentarzu[1].
28 października 1925 erygowano diecezję pińską, a parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny została parafią katedralną.
Od powrotu z łagrów w 1954 do mianowania na arcybiskupa mińsko-mohylewskiego 13 kwietnia 1991 proboszczem parafii był ks. Kazimierz Świątek[2].
Proboszczowie parafii[edytuj | edytuj kod]
| imię i nazwisko | daty urzędowania |
|---|---|
| Ks. Henryk Humnicki (p.o.) | 1934 |
| Ks. Kazimierz Świątek | 1954 – 1991 |
| Ks. Stanisław Pawlina[3] | 1994 – |
| Ks. Paweł Wróbel |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pińsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 167.
- ↑ polskatimes.pl Kazimierz Świątek: Kardynał, którego nie złamały sowieckie prześladowania
- ↑ Katolickie misje na Polesiu księdza Kanclerza Stanisława Pawliny | Echa Polesia [online], polesie.org [dostęp 2021-02-21].