Paul Josef Cordes

Paul Josef Cordes

kardynał diakon
Herb duchownego Deus fidelis
Data i miejsce urodzenia	5 września 1934 Kirchhundem
Data śmierci	15 marca 2024
przewodniczący Papieskiej Rady "Cor Unum"
Okres sprawowania	1995 - 2010
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 grudnia 1961
Nominacja biskupia	27 października 1975 biskup tytularny Naisso
Sakra biskupia	1 lutego 1976
Kreacja kardynalska	24 listopada 2007 Benedykt XVI
Kościół tytularny	S. Lorenzo in Piscibus

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	1 lutego 1976
Konsekrator	Johannes Joachim Degenhardt
Współkonsekratorzy	Julius August Döpfner Paul Heinrich Nordhues
Współkonsekrowani biskupi Johannes Kapp 12 września 1976 José Luis Del Palacio y Pérez-Medel 7 stycznia 2012

Paul Josef Cordes (ur. 5 września 1934 w Kirchhundem, Nadrenia-Westfalia), niemiecki duchowny katolicki, były biskup pomocniczy Paderborn, były przewodniczący Papieskiej Rady "Cor Unum", od 24 listopada 2007 kardynał.

Naukę na poziomie szkoły średniej pobierał w Ryvius-Gymnasium w Attendorn, po maturze tamże (1955) rozpoczął studia uniwersyteckie w zakresie medycyny w Münster. Po dwóch semestrach przeniósł się do seminarium duchownego w Paderborn;ponadto odbył studia filozoficzne w Lyonie. 21 grudnia 1961 przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Paderborn Lorenza Jägera. Był prefektem kilku instytucji edukacyjnych, m.in. seminarium duchownego archidiecezji Paderborn Collegium Leonium. Od 1969 zaczął studia teologii dogmatycznej na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Johanna Gutenberga w Moguncji, gdzie w 1971 pod kierunkiem przyszłego kardynała Karla Lehmanna obronił pracę doktorską Sendung zum Dienst – exegetische, historische und systematische Studien zum Konzilsdekret "Vom Dienst und Leben der Priester".

W 1972 r. kard. Julius Döpfner, ówczesny przewodniczący Konferencji Episkopatu Niemiec, mianował go sekretarzem Komisji Duszpasterskiej tej Konferencji. Zaczął wówczas współpracować ze stowarzyszeniami, ruchami i różnymi instytucjami kościelnymi w Niemczech. Doświadczenie to wykorzystał podczas Synodu diecezji RFN (1972-1975). 27 października 1975 papież Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym Paderborn, ze stolicą tytularną Naisso. Sakrę biskupią przyjął w katedrze w Paderborn 1 lutego 1976 z rąk miejscowego arcybiskupa Johannesa Joachima Degenhardta, któremu towarzyszyli arcybiskup Monachium kardynał Julius Döpfner i biskup pomocniczy Paderborn Paul Nordhues.

W marcu 1980, z nominacji papieża Jana Pawła II, został wiceprzewodniczącym Papieskiej Rady ds. Świeckich. Został również konsultorem innych dykasterii Kurii. Papież powierzył mu ad personam pieczę nad apostolatem International Catholic Charismatic Renewal Office (Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej) i Drogi Neokatechumenalnej. Pełnił tę funkcję do grudnia 1995 r. Był inicjatorem powstania Międzynarodowego Ośrodka Młodzieżowego San Lorenzo w Rzymie, otwartego 13 marca 1983 r. 2 grudnia 1995 r. został podniesiony do godności arcybiskupa i mianowany przewodniczącym Papieskiej Rady "Cor Unum", koordynującej działalność charytatywną Kościoła katolickiego. W charakterze specjalnego wysłannika papieskiego wielokrotnie udawał się do krajów dotkniętych konfliktami czy konfliktami zbrojnymi. Odwiedził m.in. na przełomie listopada i grudnia 1998 kraje dotknięte atakiem huraganu Mitch – Nikaraguę, Salwador, Honduras i Gwatemalę. Stanowisko przewodniczącego Rady "Cor Unum" Cordes kontynuował również w czasie pontyfikatu kolejnego papieża, Benedykta XVI.

Paul Josef Cordes jest m.in. doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Fu Jen w Tajpej i kawalerem Wielkiego Krzyża Zasługi Republiki Federalnej Niemiec z Gwiazdą. W grudniu 2006 ogłoszono go laureatem nagrody im. Oswalda von Nell-Breuninga (wybitnego teologa niemieckiego, jezuity), przyznawanej przez miasto Trewir.

Jest autorem wielu publikacji, powstałych dzięki znajomości nowych ruchów i wspólnot kościelnych. Niektóre z nich zostały przetłumaczone również na język polski: Czynne uczestnictwo w Eucharystii. Sprawowanie Eucharystii w małych wspólnotach (1996); Znaki nadziei (1998); Zagubione ojcostwo (2002).

Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, w dniu 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów.

Uchwałą Senatu z dnia 28 kwietnia 2009 otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Linki zewnętrzne

• sylwetka w internetowym słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org  (ang.).data dostępu?{{Catholic-hierarchy}} Brakujące pola: data dostępu, tytuł oraz id. Nieznane pola: 1, 2 oraz 3.