Paweł Elsztein
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 kwietnia 2020 |
| Zawód, zajęcie |
publicysta |
| Odznaczenia | |
 
| |
Paweł Elsztein (ur. 25 stycznia 1922 w Warszawie, zm. 23 kwietnia 2020 tamże) – polski publicysta, popularyzator lotnictwa, autor ponad 75 specjalistycznych książek, tłumacz i fotograf.
Życie i działalność[edytuj | edytuj kod]
Od urodzenia mieszkał na warszawskiej Pradze, przez dwa pierwsze lata przy ul. Strzeleckiej, potem przy ul. Małej 7[1]. Był absolwentem VI Gimnazjum Miejskiego (obecnie XIII Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. płk. Leopolda Lisa-Kuli w Warszawie).
W czasie okupacji niemieckiej był pracownikiem wytwórni telekomunikacyjnej przy ul. Grochowskiej i warsztatów kolejowych na Bródnie. Po wojnie był aktywnym uczestnikiem reaktywacji Aeroklubu Warszawskiego, w którym pełnił później funkcję szefa sekcji młodzieży. Prowadził teoretyczne kursy szybowcowe w praskim Liceum im. Władysława IV.
Przez blisko 30 lat pracował jako dziennikarz i sprawozdawca prasy lotniczej będąc autorem artykułów z zakresu awiacji, astronautyki i modelarstwa. Był autorem ok. 500 artykułów specjalistycznych, współpracownikiem redakcji czasopism: „Astronautyka”, „Postępy Astronomii”, „Skrzydlata Polska”, „Skrzydła i Motor”. Na emeryturę przeszedł w 1983 r. Był autorem ponad 75 książek, w tym między innymi: „Młody modelarz rakiet” (1963 wyd. I, 1966 wyd. II, 1975 wyd. III całkowicie zmienione), „Mechanikom cześć!: ze wspomnień mechanika lotniczego” (1955), „Rakiety sondujące atmosferę” (1969), „Modelarstwo lotnicze w Polsce: od zarania do 1944 roku” (1986), „Budowa i pilotaż latawców” (1975), „Polska w kosmosie” (1978), „Budujemy latawce” (1989) czy „1000 słów o lotnictwie: mała encyklopedia lotnicza” (1958)[2]. Tłumaczył także publikacje o podobnej tematyce z języków rosyjskiego i niemieckiego.
Amatorsko zajmował się również fotografią, uwieczniając na zdjęciach swoją rodzinną warszawską Starą Pragę. Swoje prace prezentował między innymi na wystawach z cyklu „Praskie klimaty” w latach 1997, 1998 i 2001, a także na wystawach zbiorowych w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta czy Galerii Sztuki Współczesnej Aktyn. W 1998 został wyróżniony tytułem „Prażanina Roku” przez Towarzystwo Przyjaciół Pragi, w 2003 za wkład w rozwój i popularyzację lotnictwa został uhonorowany przez Międzynarodową Federację Lotniczą dyplomem im. Paula Tissandiera. Jest autorem książki „Moja Praga. Z archiwum wspomnień" (Warszawa: Dom Wydawniczy Syrenka, 2002 ISBN 978-83-929454-4-4).
Zmarł 23 kwietnia 2020[3].
Wybrane nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (1955)[4]
- Złota Odznaka „Skrzydlatej Polski”
- Medal 350-lecia nadania praw miejskich Pradze
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tomasz Urzykowski: Paweł Elsztein nie żyje. To on zaczął modę na Pragę. Pierwszy dostrzegł jej urok. warszawa.wyborcza.pl, 26 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-28].
- ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie [1]
- ↑ Paweł Elsztein nie żyje. Wspomnienie. przegladpraski.pl. [dostęp 2020-04-24]. (pol.).
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dania 5 lipca 1955 r nr 0/986. [online], ISAP (pol.).