Pawilon parkowy w Kórniku

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawilon parkowy w Kórniku
Symbol zabytku nr rej. 116/A z 1.06.1968
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kórnik

Typ budynku

pawilon parkowy

Inwestor

Teofila Działyńska

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

połowa XVIII w.

Ważniejsze przebudowy

lata 40. XIX w.

Właściciel

Instytut Dendrologii PAN

Położenie na mapie Kórnika
Mapa konturowa Kórnika, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pawilon parkowy w Kórniku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pawilon parkowy w Kórniku”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pawilon parkowy w Kórniku”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pawilon parkowy w Kórniku”
Położenie na mapie gminy Kórnik
Mapa konturowa gminy Kórnik, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pawilon parkowy w Kórniku”
Ziemia52°14′28,5″N 17°05′25,6″E/52,241250 17,090444
Multimedia w Wikimedia Commons

Pawilon parkowy w Kórniku (określany też jako oranżeria[1]) – zabytkowy budynek o funkcji rekreacyjnej znajdujący się w obrębie Arboretum Kórnickiego. Wraz z zespołem zamkowym wpisany został do rejestru zabytków 1 czerwca 1968 pod numerem 116/A[2]. Zespół wraz z pawilonem został uznany za Pomnik historii rozporządzeniem Prezydenta RP z 15 czerwca 2011 (Dz. U. nr 143 poz. 836)[3].

Ośmioboczna rotunda powstała w połowie XVIII wieku i jest elementem rozplanowania dawnego parku francuskiego urządzonego przez hrabinę Teofilę Szołdrską Potulicką, zwaną Białą Damą. Obiekt powiększono o przybudówkę w latach 40. XIX wieku. Inicjatorem rozbudowy był hrabia Tytus Działyński, który przeznaczył te pomieszczenia na bibliotekę. W pobliżu rotundy znajdował się, nieistniejący obecnie, pawilon wschodni, którego fundamenty odkryto w trakcie badań archeologicznych w latach 1998-1999[4]. Po II wojnie światowej obiekt (mieszczący zbiory dendrologiczne[5]) przebudowano - m.in. zmieniono mu dach i zamurowano podłużne okna. Ostatni remont odbył się w 2013[1][6].

Bezpośrednio przy pawilonie stoi pień jałowca z Nepli.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kórnik. Spacer w czasie, Pawilon parkowy
  2. ↑ WWKZ, spis zabytków nieruchomych, s. 184
  3. ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa, Kórnik - zespół zamkowo-parkowy wraz z kościołem parafialnym nekropolią właścicieli
  4. ↑ tablica informacyjna in situ
  5. ↑ Instytut Dendrologii PAN w Kórniku, Dawne plany Arboretum Kórnickiego
  6. ↑ Polska Niezwykła, Kórnik. Pawilon parkowy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pawilon_parkowy_w_Kórniku&oldid=70225437”