Petyr Beron (ur. 1940)

Petyr Beron
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1940 ; Sofia
	Przewodniczący Związku Sił Demokratycznych
Okres	od 1990; do 1990
Przynależność polityczna	Związek Sił Demokratycznych
Poprzednik	Żelu Żelew
Następca	Filip Dimitrow

Petyr Kiriłow Beron, bułg. Петър Кирилов Берон (ur. 14 marca 1940 w Sofii^[1]) – bułgarski zoolog, nauczyciel akademicki i polityk, w 1990 przewodniczący Związku Sił Demokratycznych (SDS), parlamentarzysta, kandydat na wiceprezydenta i prezydenta Bułgarii.

Życiorys

Ukończył studia na wydziale biologiczno-geologiczno-geograficznym Uniwersytetu Sofijskiego im. św. Klemensa z Ochrydy. Od 1963 do 1978 pracował w instytucie zoologii Bułgarskiej Akademii Nauk. W 1978 został kierownikiem wydziału zoologii Narodowego Muzeum Przyrody przy akademii, a w 1985 przewodniczącym krajowej federacji speleologicznej. W 1990 uzyskał doktorat z zakresu biologii, a także został wiceprezesem Bułgarskiego Związku Turystycznego. Od 1993 przez kilkanaście lat pełnił funkcję dyrektora Narodowego Muzeum Przyrody^[1]^[2]. Jest autorem publikacji naukowych i popularnonaukowych, a także organizatorem wystaw fotograficznych^[2].

Pod koniec lat 80. zaangażował się w działalność ekologicznego ruchu Ekogłasnost. W 1989 objął funkcję sekretarza opozycyjnego Związku Sił Demokratycznych. W 1990 został wybrany w skład konstytuanty (należał do sygnatariuszy bułgarskiej konstytucji), a w sierpniu tegoż roku zastąpił Żelu Żelewa na funkcji przewodniczącego SDS^[1]. Pełnił tę funkcję do grudnia 1990. Ustąpił, gdy jego nazwisko znalazło się na ujawnionej liście 70 (na 400) posłów, którzy w okresie komunistycznym byli tajnymi współpracownikami bułgarskiej bezpieki^[3].

W 1992 wystartował u boku Żorża Ganczewa jako kandydat na wiceprezydenta w wyborach prezydenckich. Otrzymali wówczas 16,8% głosów w pierwszej turze, zajmując 3. miejsce^[4]. Dwukrotnie Petyr Beron ubiegał startował później w wyborach prezydenckich, nie odnosząc sukcesów. W 2001 otrzymał 1,1% głosów^[5], a w 2006 poparło go 0,8% głosujących^[6].

W 2005 został natomiast wybrany do Zgromadzenia Narodowego, w którym zasiadał do 2009. Mandat uzyskał z ramienia nacjonalistycznej koalicji skupionej wokół Ataki. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego parlamentu 40. kadencji^[2]; w jej trakcie, po konflikcie z liderem partii Wolenem Siderowem, opuścił szeregi Ataki.

Dwukrotnie żonaty^[7], ma syna Władimira^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Petar Kirilov Beron. omda.bg. [dostęp 2017-03-31]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Петър Берон. personi.dir.bg. [dostęp 2017-03-31]. (bułg.).
↑ OPPOSITION LEADER IN BULGARIA QUITS. nytimes.com, 4 grudnia 1990. [dostęp 2017-03-31]. (ang.).
↑ ПРЕЗИДЕНТСКИ ИЗБОРИ 1992. president.bg. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).
↑ ПРЕЗИДЕНТСКИ ИЗБОРИ 2001. president.bg. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).
↑ ЦИК обяви резултатите от първия тур на президентските избори. btvnovinite.bg, 24 października 2006. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).
↑ На 72 Петър Берон сключи брак с журналистката Маруся Панковска. 24chasa.bg, 6 października 2012. [dostęp 2021-05-14]. (bułg.).

[omda-1] Petar Kirilov Beron. omda.bg. [dostęp 2017-03-31]. (ang.).

[personi-2] Петър Берон. personi.dir.bg. [dostęp 2017-03-31]. (bułg.).

[3] OPPOSITION LEADER IN BULGARIA QUITS. nytimes.com, 4 grudnia 1990. [dostęp 2017-03-31]. (ang.).

[4] ПРЕЗИДЕНТСКИ ИЗБОРИ 1992. president.bg. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).

[5] ПРЕЗИДЕНТСКИ ИЗБОРИ 2001. president.bg. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).

[6] ЦИК обяви резултатите от първия тур на президентските избори. btvnovinite.bg, 24 października 2006. [dostęp 2021-01-16]. (bułg.).

[7] На 72 Петър Берон сключи брак с журналистката Маруся Панковска. 24chasa.bg, 6 października 2012. [dostęp 2021-05-14]. (bułg.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]