Przejdź do zawartości

Pieretoki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pieretoki
Ператокі
Перетоки
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

stołpecki

Sielsowiet

Świerżeń Stary

Populacja
• liczba ludności


288
(2013)

Kod pocztowy

222691

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pieretoki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pieretoki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Pieretoki”
Ziemia53°28′01″N 26°39′08″E/53,466944 26,652222

Pieretoki[1], Peretoki[2] (biał. Ператокі, Pieratoki; ros. Перетоки, Pierietoki) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Świerżeń Stary, w pobliżu drogi magistralnej M1.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie nowogródzkim, w gminie Mir. Własność m.in. Radziwiłłów.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], do 15 kwietnia 1930 w gminie Mir[2], następnie w gminie Świerżeń[1]. W 1921 miejscowość liczyła 329 mieszkańców, zamieszkałych w 62 budynkach, w tym 328 Białorusinów i 1 osobę innej narodowości[b]. Wszyscy mieszkańcy byli wyznania prawosławnego[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

  1. Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach nowogródzkim (do 1919), baranowickim (1919-1920), nieświeskim (1920-1926) i stołpeckim (1926-1945).
  2. Innej niż polska, białoruska, niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Mir było 9 Rosjan, 4 Ukraińców i 1 Litwin. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dz.U. z 1930 r. nr 27, poz. 238
  2. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]