Pieris kwiecisty
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| ||
| Systematyka[1][2] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Podkrólestwo | rośliny zielone | |
| Nadgromada | rośliny telomowe | |
| Gromada | rośliny naczyniowe | |
| Podgromada | rośliny nasienne | |
| Nadklasa | okrytonasienne | |
| Klasa | Magnoliopsida | |
| Nadrząd | astropodobne | |
| Rząd | wrzosowce | |
| Rodzina | wrzosowate | |
| Rodzaj | pieris | |
| Gatunek | Pieris kwiecisty | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Pieris floribunda (Pursh) Benth. & Hook.f. Gen. pl. 2:588. 1876 | ||
Pieris kwiecisty (Pieris floribunda) – gatunek rośliny należący do rodziny wrzosowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej (USA, stany: Georgia, Karolina Północna, Tennessee, Wirginia, Wirginia Zachodnia)[3]. Jest w wielu krajach, również w Polsce, uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Zawsze zielony krzew o szerokokrzaczastym pokroju i luźnych gałęziach. Osiąga wysokość do 1 m.
- Liście
- Pojedyncze, podługowatolancetowate, błyszczące. Młode liście są intensywnie czerwone, potem stają się ciemnozielone.
- Owoce
- Drobne, brązowe torebki.
- Gatunki podobne
- Pieris japoński, który jest wyższy i ma zwisające kwiatostany. Jest w Polsce częściej uprawiany od pierisa kwiecistego.
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Roślina wieloletnia, nanofanerofit. Kwitnie w kwietniu i maju. Cała roślina jest lekko trująca. Przy doustnym spożyciu powoduje wymioty, skurcze i duszność[4]. Jest szczególnie niebezpieczna dla zwierząt, które zjadają ją nie rozpoznając jej trujących własności.
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
- Wymagania. Gatunek cieniolubny, wręcz źle rosnący w pełnym słońcu, które może poparzyć jego liście. Najlepsze dla niego jest miejsce pod drzewami lub krzewami i osłonięte przed chłodnymi, zimowymi wiatrami. Wymaga gleby kwaśnej i próchnicznej. Nie jest w pełni mrozoodporny. Nie wymaga przycinania.
- Sposób uprawy. W pierwszym roku po posadzeniu należy go podlewać, a na zimę okryć chochołem ze słomy. Wokół sadzonki podłoże grubo ściółkuje się, co sprzyja utrzymywaniu wilgoci w glebie i chroni korzenie przed przemarzaniem. Gdy już dobrze się rozrośnie jest bardziej odporny na suszę i przemarzanie. Przed zimą obficie nawadnia się go, podlewa się także w okresie zimy gdy ziemia rozmarza.
- Rozmnażanie. Poprzez nasiona lub sadzonki otrzymywane z wierzchołkowych pędów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-08-25].
- ↑ Burkhard Bohne, Peter Dietze: Rośliny trujące: 170 gatunków roślin ozdobnych i dziko rosnących. Warszawa: Bellona, Spółka Akcyjna, 2008. ISBN 978-83-11-11088-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.
- Drzewa i krzewy. Przepiękny pieris. [dostęp 2009-03-23].
Identyfikatory zewnętrzne (takson):