Piotr Diemientjew

Piotr Diemientjew
Пётр Васильевич Дементьев
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1907 ; Ubiej, gubernia symbirska
Data i miejsce śmierci	14 maja 1977 ; Moskwa
	Minister przemysłu lotniczego ZSRR
Okres	od 24 sierpnia 1953; do 14 grudnia 1957
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego
Poprzednik	urząd utworzony
Następca	urząd zniesiony
	Minister przemysłu lotniczego ZSRR
Okres	od 2 marca 1965; do 14 maja 1977
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego
Poprzednik	urząd utworzony
Następca	Wasilij Kazakow
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Wasiljewicz Diemientjew (ros. Пётр Васильевич Дементьев, ur. 11 stycznia^?/24 stycznia 1907 we wsi Ubiej w guberni symbirskiej (obecnie Tatarstan), zm. 14 maja 1977 w Moskwie) – radziecki polityk i dowódca wojskowy, generał pułkownik inżynier, minister przemysłu lotniczego ZSRR (1953-1957 i 1965-1977), dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1941 i 1977).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu 1927 technikum w Symbirsku studiował w Instytucie Mechanicznym im. Łomonosowa w Moskwie, a od 1929 w Inżynieryjnej Akademii Wojsk Lotniczych im. Żukowskiego w Moskwie. Po ukończeniu studiów 1931 skierowany do Instytutu Naukowo-Badawczego Cywilnej Floty Powietrznej, później pracował jako inżynier w fabryce samolotów w Moskwie, której później został dyrektorem. 1938 przyjęty do WKP(b), od lutego 1941 do marca 1946 I zastępca ludowego komisarza przemysłu lotniczego ZSRR, od marca 1946 do 15 marca 1953 zastępca ministra przemysłu lotniczego ZSRR. 25 marca 1943 mianowany generałem majorem służby inżynieryjno-lotniczej, a 19 sierpnia 1944 generałem porucznikiem tej służby. Od 14 października 1952 do 14 lutego 1956 zastępca członka, a od 25 lutego 1956 do śmierci członek KC KPZR. Od 24 sierpnia 1953 do 14 grudnia 1957 i ponownie od 2 marca 1965 do śmierci minister przemysłu lotniczego ZSRR. Od 15 marca do 24 sierpnia 1953 zastępca ministra przemysłu obronnego ZSRR, od 14 grudnia 1957 do 2 marca 1965 przewodniczący Państwowego Komitetu ds. Techniki Lotniczej Rady Ministrów ZSRR - minister ZSRR. 28 października 1976 mianowany generałem pułkownikiem inżynierem. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 4 do 9 kadencji. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (dwukrotnie - 8 września 1941^[1] i 21 stycznia 1977)
Order Lenina (dziewięciokrotnie - 5 marca 1939, 8 września 1941, 25 maja 1944, 6 grudnia 1949, 23 stycznia 1957, 28 kwietnia 1963, 24 stycznia 1967, 25 października 1971 i 21 stycznia 1977)
Order Czerwonego Sztandaru (30 grudnia 1956)
Order Kutuzowa I klasy (16 września 1945)
Order Suworowa II klasy (19 sierpnia 1944)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie - 31 grudnia 1940 i 22 lipca 1966)
Order Czerwonej Gwiazdy (17 maja 1961)
Medal „Za zasługi bojowe” (3 listopada 1944)
Medal 100-lecia urodzin Lenina
Medal „Za obronę Moskwy”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Za zwycięstwo nad Japonią”
Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”
Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
Nagroda Stalinowska (1953)

i inne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ «О присвоении звания Героя Социалистического Труда т.т. Шахурину А. И., Дементиеву П. В., Воронину П. А., Третьякову А. Т.» от 8 сентября 1941 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1941. — 13 сентября (№ 39 (154)). — С. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

[1] «О присвоении звания Героя Социалистического Труда т.т. Шахурину А. И., Дементиеву П. В., Воронину П. А., Третьякову А. Т.» от 8 сентября 1941 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1941. — 13 сентября (№ 39 (154)). — С. 1.

[1]