Piotr Nowicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Nowicki
Ilustracja
Piotr Nowicki około 1929 r.
Data i miejsce urodzenia

11 września 1851
Komierowo

Data i miejsce śmierci

17 kwietnia 1939
Grudziądz

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Piotr Nowicki (ur. 11 września 1851 w Komierowie, zm. 17 kwietnia 1939 w Grudziądzu) – polski nauczyciel, bibliofil.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przyszedł na świat w rodzinie Macieja – posiadacza ziemskiego – i Katarzyny z Nierzwickich. Kształcił się w szkole powszechnej w Komierowie, a następnie do 1871 roku w seminarium nauczycielskim w Kościerzynie. Po zakończeniu edukacji objął posadę drugiego nauczyciela w Trzcianie. W 1873 roku został przeniesiony do Topolna, gdzie otrzymał samodzielne stanowisko nauczyciela i organisty. W tym czasie odbył także 6 – tygodniową służbę wojskową w Grudziądzu.

Dnia 1 marca 1875 r. został kierownikiem szkoły powszechnej w Wabczu. Tam też założył tajną bibliotekę polską, która składała się z jego własnych zbiorów.

Dania 26 grudnia 1918 r. Nowicki znalazł się wśród czternastu uczestników zjazdu nauczycieli Polaków pow. chełmińskiego zorganizowanego przez Mariana Żelewskiego – nauczyciela z Gorzuchowa – w Lisewie. Zebrani postanowili wówczas założyć Towarzystwo Nauczycieli Polaków w Ziemi Chełmińskiej – pierwszą taką organizację na Pomorzu. Za swój główny cel obierając „czuwanie nad wychowaniem młodzieży szkolnej pod względem religijnym i narodowym”.

W 1931 roku Nowicki przeszedł na emeryturę i przeprowadził się do Grudziądza. Do tego czasu pozostawał najstarszym czynnym nauczycielem na Pomorzu. W dowód uznania został mianowany członkiem honorowym Stowarzyszenia Chrześcijańsko – Narodowego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

W maju 1875 r. Piotr Nowicki poślubił Rozalię z Zaborowskich. Spośród ich potomstwa zasługują na wyróżnienie dwaj synowie: Albin (1891–1972) – nauczyciel, polityk, działacz społeczny; oraz Paweł (1888–1980) – prezbiter, biblista, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i Uniwersytetu Warszawskiego.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.P. z 1930 r. nr 33, poz. 55 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Pamiętnik Zjazdu Jubileuszowego Nauczycielstwa Pomorskiego i Walnego Zjazdu Delegatów Okręgu Pomorskiego w dniach 19, 20 i 21 maja 1929 w Chełmnie, Chełmno 1929.
  • „Nauczyciel Pomorski”, 1929, nr 6, 7 i 8.
  • „Pielgrzym”, 1930, nr 19.
  • Słowo Pomorskie”, 1939, nr 100.
  • Warszawski Dziennik Narodowy”, 1939, nr 123A.