Widły (film)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
23 września 2016 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
94 minuty |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Glenn Douglas Packard |
| Główne role |
Brian Raetz |
| Muzyka |
Christie Beu |
| Zdjęcia |
Rey Gutierrez |
| Scenografia |
J. Cullen Humphreys |
| Kostiumy |
Veronica Porras |
| Montaż |
Kristin Gerhart |
| Produkcja |
Glenn Douglas Packard |
| Wytwórnia |
Pioneer Motion Pictures (PMP) |
Widły (ang. Pitchfork) – amerykański horror z 2016 roku w reżyserii Glenna Douglasa Packarda. W rolach głównych wystąpili Brian Raetz, Lindsey Nicole, Daniel Wilkinson, Celina Beach, Nicole Dambro i Ryan Moore.
Fabuła ogniskuje się wokół ośmiorga nastolatków, którzy przybywają na wieś, by urządzić imprezę. Nie wiedzą, że przyjdzie im stanąć do walki z okrutnym psychopatą.
Widły to slasher[1][2], który premierowo pokazany został widzom Hot Springs Horror Film Festival we wrześniu 2016, a w styczniu 2017 zyskał dystrybucję komercyjną[3]. Stanowi debiut reżyserski Packarda, uznanego choreografa[2]. W scenariuszu filmu, częściowo opartym na doświadczeniach życiowych reżysera, zawarto wyraźny wątek LGBT[2]. Widły wyróżniony został siedmioma nagrodami filmowymi[4].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Nowojorski student Hunter Killian powraca w rodzinne strony, by porozmawiać z rodzicami na temat niedawno dokonanego coming outu. W wyprawie towarzyszy mu siedmioro wspierających go przyjaciół. Młodzi planują urządzić huczną imprezę w stodole należącej do Killianów. Nie wiedzą, że wkrótce staną do walki z upośledzonym emocjonalnie, bezwzględnym psychopatą.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Brian Raetz − Hunter Killian
- Lindsey Nicole − Clare
- Daniel Wilkinson − Ben Holister Jr./Pitchfork
- Ryan Moore − Matt
- Celina Beach − Lenox
- Nicole Dambro − Flo
- Keith Webb − Rocky
- Sheila Leason − Janelle
- Vibhu Raghave − Gordon
- Rachel Carter − Judy Holister/matka
- Andrew Dawe-Collins − Ben Holister Sr./ojciec
- Derek Reynolds − Wayne Killian
- Carol Ludwick − Ruth Killian
- Addisyn Wallace − Jenny Killian
- Anisbel Lopez − Trisha
- Glenn Douglas Packard − gość na imprezie
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Packard napisał scenariusz filmu w oparciu o własne doświadczenia związane z coming outem przed bliską rodziną[2]. Jego pracę scenopisarską zainspirował lęk, który Packard odczuwał, nie chcąc zostać odrzuconym przez rodziców[2]. Z głównego bohatera uczynił Packard homoseksualistę, ponieważ, jak przyznał, „jednostek LGBT nie widuje się często w slasherach”[2]. Hunter Killian (Brian Raetz), z początku przejęty ujawnieniem orientacji seksualnej przed najbliższymi, w toku wydarzeń filmowych nabiera pewności siebie i staje się silnym protagonistą[2]. Początkowo, pisząc scenariusz, Packard planował uśmiercić postać Huntera; zdał sobie jednak sprawę, że jest on "prawdziwym bohaterem”, a widzowie powinni oswoić się z wizerunkiem silnego homoseksualisty[2]. Filmowy morderca, Ben Holister Jr. (Daniel Wilkinson), we wszystkich scenach pojawia się nagi od pasa w górę. Packard zdecydował się na obnażenie antybohatera, by przykuć uwagę żeńskich i gejowskich widzów[2], zwyczajowo ignorowanych w heteronormatywnym uniwersum podgatunku slashera[5].
Tworząc projekt, Packard źródło inspiracji znalazł też w twórczości Sama Raimiego i Johna Hughesa, w horrorach Koszmar z ulicy Wiązów (1984) i Teksańska masakra piłą mechaniczną (1974) oraz w filmie muzycznym Footloose (1984)[6]. Reżyser okrzyknął Widły mianem „ironicznego odwołania do dzieł Hughesa z lat osiemdziesiątych”[2]. W filmie znalazła się scena taneczna, z opracowaną przez Packarda choreografią[2]. Uwagę reżysera zwrócił też odcinek programu telewizyjnego The Oprah Winfrey Show, w którym prowadząca dyskutowała na temat mężczyzny traktowanego w dzieciństwie jak pies[6]. Materiał ten pomógł w stworzeniu postaci Bena Holistera Jr. Widły realizowane były w sumie przez półtora roku, przez około pięćset dni[6]. Zdjęcia kręcono między innymi latem 2015 roku[6]; za lokacje ekipie filmowej posłużyły miejscowość Clare oraz obszar niemunicypalny Houghton Lake w stanie Michigan[7]. W Clare mieściła się rodzinna farma Packardów, na której reżyser się wychowywał; ten teren wykorzystany został podczas prac nad filmem[1].
Premiera i dystrybucja[edytuj | edytuj kod]
Światowa premiera filmu odbyła się 23 września 2016 roku w trakcie Hot Springs Horror Film Festival[3]. Niespełna miesiąc później, 16 października, obraz zaprezentowano widzom festiwalu kina grozy w Atlancie, a 21 października wyświetlono go podczas Columbus Nightmares Film Festival[3]. 13 stycznia 2017 wprowadzono Widły do dystrybucji komercyjnej[3][8].
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Stacy Cox, dziennikarka współpracująca z serwisem decaymag.com, uznała film za „swojski, lecz świeży”[8]. Jako znakomitą oceniła pracę operatorską Reya Gutierreza[8]. Albert Nowicki (witryna His Name Is Death) pisał: „Debiut Glenna Douglasa Packarda w niczym nie ustępuje innym solidnym indie horrorom – choćby pokrewnemu tematycznie Camp Dread z 2014 roku. Kreacje aktorskie bywają w Widłach podrzędne, a niektóre rozwiązania fabularne być może poirytują co bardziej drażliwych widzów. Cóż jednak z tego skoro film błyszczy za sprawą nastrojowych zdjęć i oświetlenia, odznacza się odpowiednim tempem akcji, a jego krwawy finał prezentuje się wręcz obłędnie? Mnie do Wideł przekonała już jedna z pierwszych scen oraz towarzyszący jej, industrialny montaż. Opening pobrzmiewa tu z lekka echem kluczowej sekwencji z Zaproszenia Karyn Kusamy, a trochę zwraca uwagę, jak różnią się te dwie pozycje. Już prolog czyni z Wideł film wyjątkowy. Jeśli kręcą Was pastisze, w których podczas scen pogoni o własne nogi przewracają się mordercy, nie ofiary, a sztampowi nastoletni bohaterowie nazywani bywają 'wymiocinami Klubu Winowajców', jest szansa, że w dziele Packarda dostrzeżecie materiał co najmniej niezły”[5]. Nowicki chwalił też decyzję reżysera dotyczącą wprowadzenia do scenariusza postaci gejowskiej o kluczowym znaczeniu[5]. Jeffrey Lyles (Lyles' Movie Files) widział w Widłach przydługą „katastrofę”, wyzbytą z zalet, „testującą wytrzymałość widza”[9]. W recenzji dla strony searchmytrash.com Mike Haberfelner nazwał Widły filmem „nic niewnoszącym do podgatunku slashera”, lecz wizerunek antagonisty uznał za „upiorny i makabryczny”, a efekty gore za udane[10].
W grudniu 2017 roku serwis His Name Is Death sklasyfikował Widły jako jeden z dwudziestu pięciu najlepszych horrorów 2017 roku[11].
Kontynuacje[edytuj | edytuj kod]
Widły pomyślane zostały jako pierwsza odsłona filmowej trylogii[2][6]. Planowano realizację dwóch kontynuacji.
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- 2016, Atlanta Horror Film Festival:
- Nagroda Festiwalowa w kategorii najlepszy film fabularny (wyróżnieni: Glenn Douglas Packard, wytwórnia Pioneer Motion Pictures, dystrybutor
Uncork'd Entertainment)[4]
- 2016, Fright Night Film Festival:
- Nagroda Festiwalowa w kategorii najlepszy reżyser slashera (Glenn Douglas Packard)[4]
- Nagroda Festiwalowa w kategoriinajlepszy film fabularny − slasher (Glenn Douglas Packard, wytwórnia Pioneer Motion Pictures, dystrybutor
Uncork'd Entertainment)[4]
- 2016, Hot Springs International Horror Film Festival:
- nagroda przyznana w kategorii najlepszy filmowiec-debiutant (Glenn Douglas Packard)[4]
- 2016, Los Angeles Independent Film Festival Awards:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Cusick, Ryan T. (2016-12-20). "Review & Interview: ‘Pitchfork’ Is A Disgusting Good Time!". sinfulcelluloid.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Del Mar, Pollo (2017-01-14). "Choreographer, Reality TV Star Glenn Douglas Packard Directs Queer-Themed Horror Film". huffingtonpost.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ a b c d "Pitchfork (2016) − Release Info". imdb.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ a b c d e f g h Pitchfork (2016) – lista nagród w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ a b c Nowicki, Albert (2017-03-10). "TO HURT YOU BAD. ('PITCHFORK', 2016)". hisnameisdeath.com. [dostęp 2017-03-10].
- ↑ a b c d e Friel, Eoin (2017-02-03). "Interview with Pitchfork Director Glenn Douglas". themovieelite.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ "Pitchfork (2016) − Filming Locations". imdb.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ a b c Cox, Stacy (2016-12-22). "PITCHFORK, GLENN DOUGLAS PACKARD: FILM REVIEW". decaymag.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ Lyles, Jeffrey (2017-01-13). "Pitchfork review − stick a fork in it, this horror flick is done". lylesmoviefiles.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ Haberfelner, Mike (2016). "". searchmytrash.com. (ang.) [dostęp 2017-03-10].
- ↑ Nowicki, Albert (2017-12-30). "FILMOWE PODSUMOWANIE 2017 ROKU: 25 NAJLEPSZYCH HORRORÓW (CZ. I)". hisnameisdeath.com. [dostęp 2018-01-03].