Pnączarek
| Ototylomys | |||
| Merriam, 1901[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – pnączarek wielkouchy (O. phyllotis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
pnączarek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Ototylomys phyllotis Merriam, 1901 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Pnączarek[2] (Ototylomys) – rodzaj ssaków z podrodziny gałęziaków (Tylomyinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące we wschodnim Meksyku (Półwysep Jukatan), w południowo-wschodnim Meksyku (południowe części stanów Tabasco i Chiapas), w Belize, w Hondurasie, Salwadorze, Nikaragui, północno-zachodniej Kostaryce, a także we wschodniej i centralnej części Gwatemali (Coban, Chimoxin, Finca Chamii i Alta Verapaz)[3][4][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 124–194 mm, długość ogona 109–174 mm, długość ucha 20–27 mm, długość tylnej stopy 30–34 mm; masa ciała 55–165 g[4][6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1901 roku amerykański zoolog Clinton Hart Merriam na łamach Proceedings of the Washington Academy of Science[1]. Na gatunek typowy Merriam wyznaczył (oznaczenie monotypowe) pnączarka wielkouchego (O. phyllotis).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Ototylomys: gr. ους ous, ωτος ōtos ‘ucho’; rodzaj Tylomys W. Peters, 1866 (gałęziak)[7].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[8][6][3][2]:
- Ototylomys phyllotis Merriam, 1901 – pnączarek wielkouchy
- Ototylomys chiapensis Porter, Beasley, Ordóñez-Garza, Lindsey, Rogers, Lewis-Rogers, Sites & R.D. Bradley, 2017
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b C.H. Merriam. Seven new mammals from Mexico, including a new genus of rodents. „Proceedings of the Washington Academy of Sciences”. 3, s. 561, 1901. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 257. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 438. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 532–533. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Ototylomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-03].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 280. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 489, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).