Podbiele (województwo mazowieckie)
Na mapach: 
52°53′51″N 21°58′08″E/52,897500 21,968889
52°53′51″N 21°58′08″E/52,897500 21,968889| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
29 |
| Kod pocztowy |
07-303[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WOR |
| SIMC |
0520610[5] |
Położenie na mapie gminy Stary Lubotyń  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°53′51″N 21°58′08″E/52,897500 21,968889[1]
| |
Podbiele – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Stary Lubotyń[5][6].
W czasie spisu powszechnego z 1921 r. miejscowość liczyła 58 domów i 2 inne budynki mieszkalne. Mieszkało w niej 335 osób, w tym w tym 16 wyznawców religii mojżeszowej[7].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
W Podbielu urodził się Edward Duchnowski (1930–2010), działacz społeczny, sekretarz generalny Zarządu Głównego Związku Sybiraków.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Starym Lubotyniu[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 103898
- ↑ Wieś Podbiele w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-11-28], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-10-26].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 940 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Historia Gminy Stary Lubotyń, s. 14.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Podbiele (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 360.
