Pojezierze Lubuskie
| ||
 Zasięg regionu w obrębie Polski | ||
| Megaregion | Pozaalpejska Europa Środkowa | |
|---|---|---|
| Prowincja | Niż Środkowoeuropejski | |
| Podprowincja | Pojezierza Południowobałtyckie | |
| Makroregion | Pojezierze Lubuskie | |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska – woj. lubuskie Niemcy – Brandenburgia | |
Pojezierze Lubuskie (315.4) – południowa część Pojezierzy Południowobałtyckich. Pojezierze położone na południe od Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, po obu stronach Odry.
Rzeźbę terenu pojezierza cechują wysokie cokoły, zbudowane z pofałdowanych przez lodowiec warstw trzeciorzędowych, przedzielone równinami sandrowymi.
Wzniesienia przekraczają miejscami 200 m. Najwyższe – Bukowiec (227,0 m n.p.m.) – znajduje się na Pojezierzu Łagowskim, stanowiącym jego geograficzną część.
Występują tu liczne jeziora rynnowe. Do największych należą: Niesłysz i Błędno. Najgłębsze jest Jezioro Trześniowskie.
Znajdują się tutaj duże obszary leśne z udziałem buka – Buczyna Łagowsko-Sulęcińska, a także rozległe bory sosnowe: Puszcza Rzepińska i Bory Postomskie. Wokół wielu jezior i w dolinie Obry utworzono strefy chronionego krajobrazu, zespoły przyrodniczo-krajobrazowe (np. Uroczysko Lubniewsko), a także Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy, a od północnego zachodu Park Narodowy „Ujście Warty”.
Region atrakcyjny turystycznie. Główne miasta: Świebodzin, Międzyrzecz, Sulęcin, Słubice, Zbąszyń.