Pokój Nikiasza
| Data | |||
|---|---|---|---|
| Wynik | |||
| Terytorium |
starożytna Grecja | ||
| Strony traktatu | |||
| |||
| Przywódcy | |||
| |||
Pokój Nikiasza podpisany w 421 p.n.e. kończący pierwszy okres II wojny peloponeskiej (431 p.n.e. – 421 p.n.e. tzw. okres archidamijski). Pokój podpisano po zwycięstwach Spartan w walce o kolonie greckie. Miał on obowiązywać przez 50 lat[1], przywracając stan sprzed wojny.
Szczegółowe postanowienia były następujące: miasta Wybrzeża Trackiego miały wrócić do Aten, Sparta zrzekała się Amfipolis, Ateńczycy mieli opuścić tereny zajęte na Peloponezie (Pylos), oraz u jego wybrzeży (wyspa Kytera), miała nastąpić obustronna wymiana jeńców. Sprawy sporne rozpatrywać miał sąd rozjemczy. Układ został zaprzysiężony przez przedstawicieli układających się stron, miał być odnawiany co roku, a jego tekst umieszczono na kamiennych stelach wystawionych w Olimpii, Delfach, na Istmie Korynckim, na Akropolu ateńskim oraz w świątyni Amyklaj w Sparcie[2]. Równocześnie Ateny i Sparta zawarły sojusz zaczepno-odporny zobowiązujący obie strony do wzajemnej pomocy w razie napaści państwa trzeciego, ponadto Ateny miały wspierać Spartę w razie buntu helotów[3].
W wyniku nierespektowania pokoju przez obie strony przetrwał on jedynie do 415 p.n.e.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Według obecnych pojęć był to rozejm.
- ↑ Tukidydes, Wojna peloponeska] V, 18. tekst gr. przekład ang.
- ↑ Tamże, V, 23. tekst gr., przekład ang.