Poliizobutylen
Wygląd
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||
Monomery | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Struktura meru |
-[-CH2-C(CH3)2-]- | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Poliizobutylen (PIB) – polimer powstający w wyniku polimeryzacji izobutylenu (metylopropenu):
Poliizobutylen wykazuje odporność na działanie kwasów, zasad, alkoholi, estrów i ketonów. Jest mało odporny na działanie czynników utleniających i węglowodorów. Jako ciecz stosowany do wyrobu smarów lotniczych. Stały polimer zachowuje elastyczność do -70 °C. Stosowany do wyrobu wykładzin, uszczelek, izolatorów, klejów, gumy do żucia. Kopolimeryzacja izobutylenu z 0.5-5% izoprenem lub z 1-3% butadienem prowadzi do otrzymania kauczuku butylowego. Po wulkanizacji uzyskany kopolimer stosowany jest do wyrobu dętek, uszczelek, węży, izolacji elektrycznych.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- NIMS PolyInfo Database. polymer.nims.go.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-05)].