Proces Kruppa
Proces Kruppa (oficj. proces USA vs. Alfried Krupp i inni) – dziesiąty z 12 procesów norymberskich, które odbyły się przed amerykańskimi trybunałami wojskowymi po zakończeniu procesu głównych zbrodniarzy wojennych przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Proces przeprowadzono w dniach od 8 grudnia 1947 do 31 lipca 1948.
Dotyczył on m.in. wykorzystywaniu do niewolniczej pracy ludności cywilnej i jeńców wojennych na rzecz koncernu Krupp.
Sędziowie[edytuj | edytuj kod]
Sędziami w tej sprawie, rozpatrywanymi przed Trybunałem Wojskowym III-A, byli Hu C. Anderson (przewodniczący), prezes sądu apelacyjnego stanu Tennessee, Edward J. Daly z Connecticut i William J. Wilkins z Seattle w stanie Waszyngton. Szefem oskarżyciela był Telford Taylor; Głównym doradcą procesowym był H. Russell Thayer, a Benjamin B. Ferencz uczestniczył w rozprawie jako doradca specjalny.
Oskarżeni[edytuj | edytuj kod]
W procesie Kruppa na ławie oskarżonych zasiadło dwunastu byłych dyrektorów Grupy Krupp których oskarżono o umożliwienie uzbrojenia niemieckich sił zbrojnych i tym samym o czynny udział w przygotowaniach nazistów do wojny napastniczej, a także o wykorzystywanie w swoich firmach robotników przymusowych[1].
Głównym oskarżonym był Alfried Krupp, dyrektor generalny Krupp Holding od 1943 roku[1].
Zarzuty[edytuj | edytuj kod]
- Zbrodnie przeciwko pokojowi poprzez udział w planowaniu i prowadzeniu wojen napastniczych oraz wojen z naruszeniem traktatów międzynarodowych;
- Zbrodnie przeciwko ludzkości poprzez udział w grabieży, dewastacji i wyzysku krajów okupowanych;
- Zbrodnie przeciw ludzkości poprzez udział w morderstwach, eksterminacji, zniewoleniu, deportacjach, więzieniach, torturach i wykorzystywaniu do niewolniczej pracy ludności cywilnej, która znalazła się pod kontrolą niemiecką, obywateli niemieckich i jeńców wojennych;
- Uczestnictwo we wspólnym planie lub spisku mającym na celu popełnienie zbrodni przeciwko pokojowi.
Wszystkim oskarżonym postawiono zarzuty w ramach punktów 1, 3 i 4; punkt 2 został wykluczony oskarżonym Lehmannowi i Kupke. Liczby 1 i 4 wkrótce zostały odrzucone z powodu braku dowodów.
Wyrok[edytuj | edytuj kod]
| Oskarżony | Funkcja | Wyrok |
|---|---|---|
| Alfried Krupp | Właściciel i dyrektor generalny | 12 lat plus przepadek mienia; wyrok złagodzono na karę orzeczoną 31 stycznia 1951 roku przez Johna J. McCloya i zwrócono mu majątek. Zmarł 30 lipca 1967. |
| Ewald Löser | Były dyrektor finansowy | 7 lat; zwolniony ze względów zdrowotnych 7 czerwca 1951 roku. Zmarł 23 grudnia 1970 roku. |
| Eduard Houdremont | Dyrektor, kierownik huty stali | 10 lat; zamieniono na czas odbycia 31 stycznia 1951 roku. Zmarł 10 czerwca 1958 roku. |
| Erich Müller | Dyrektor, szef produkcji broni | 12 lat; wydany na początku 1952 roku. Zmarł 15 kwietnia 1963 roku. |
| Friedrich Wilhelm Janssen | Dyrektor finansowy, następca Lösera | 10 lat; złagodzono na służbę 31 grudnia 1951 roku, zwolniono 4 lutego 1952 roku. W 1953 roku wrócił do Friedrich Krupp AG i został pełnomocnikiem generalnym zakładów Friedricha Kruppa w Essen obok Bertholda Beitza. 1955 przeszedł na emeryturę. Podczas tej dwuletniej współpracy Beitza i Janssena Janssen został jego doradcą ze strony ojca, który zapoznał go z indywidualną twórczością grupy. Zmarł 9 października 1956 roku. |
| Karl Heinrich Pfirsch | Były szef działu sprzedaży | Uniewinniony. Zmarł w 1967 roku. |
| Max Otto Ihn | Personel i wywiad, zastępca Lösera i Janssena | 9 lat; zwolniony terminowo w lutym 1951 roku. Zmarł w 1983 roku. |
| Karl Adolf Ferdinand Eberhardt | Szef sprzedaży, następca Pfirscha | 9 lat; zwolniony terminowo w lutym 1951 roku. |
| Heinrich Leo Korschan | Zastępca dyrektora hut stali | 6 lat; Na początku lutego 1951 roku Korschan został zwolniony z więzienia dla zbrodniarzy wojennych w Landsbergu. Następnie ponownie zamieszkał w Essen-Bredeney. Zmarł 8 stycznia 1973 roku. |
| Friedrich von Bülow | Kontrwywiad, relacje publiczne i szef policji zakładowej (Werkschutz) | 12 lat; wyrok zamieniono na karę odbytą 31 stycznia 1951 roku i zwolniono następnego dnia. Zmarł 17 stycznia 1984 roku. |
| Werner Wilhelm Heinrich Lehmann | „Zakupy pracy”, zastępca Niego | 6 lat; wydany w lutym 1951 roku. |
| Hans Albert Gustav Kupke | Szef obozów robotniczych | Czas odbyty. Zmarł w 1966 roku. |
Wszystkich jedenastu oskarżonych uznanych za winnych na podstawie zarzutu pracy przymusowej (punkt 3), a spośród dziesięciu oskarżonych w ramach zarzutu 2 (grabież gospodarcza), sześciu zostało skazanych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b e, Vor 70 Jahren - Urteilsverkündung im Nürnberger Krupp-Prozess [online], Deutschlandfunk [dostęp 2024-02-10] (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Postępowanie próbne (częściowo).
- Opis procesu z Muzeum Holokaustu w USA.
- Transkrypcja niemieckiej audycji radiowej z 1999 roku na temat procesu Kruppa i procesu IG Farben (w języku niemieckim, z cytatami w języku angielskim).