Projekt Records
| Rok powstania | |
|---|---|
| Założyciel | |
| Gatunki | |
| Siedziba | |
| Kraj pochodzenia |
Stany Zjednoczone |
| Strona internetowa | |
Projekt Records (w skrócie: Projekt) – amerykańska niezależna wytwórnia płytowa, założona w 1983 roku na Florydzie przez muzyka elektronicznego Sama Rosenthala w celu wydawania jego własnych nagrań. Po przeprowadzce w 1986 roku do Kalifornii założyciel zaczął wydawać nagrania innych twórców, a w ciągu następnych lat rozszerzył działalność na cały świat wydając muzykę z kręgu takich gatunków jak: darkwave, gothic, muzyka elektroniczna, ambient.
Najbardziej znanymi artystami wytwórni stali się Steve Roach (od 1995) i Voltaire (od 1997),
W latach 90. Projekt Records została powszechnie okrzyknięta amerykańską odpowiedzią na angielską 4AD[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki[edytuj | edytuj kod]
Wytwórnię Projekt Records założył latem 1983 roku mieszkający na południu Florydy muzyk elektroniczny i redaktor magazynu Alternative Rhythms, Sam Rosenthal. Początkowo zamierzał wydawać własną muzykę, ale później zainteresował się lokalną sceną muzyczną. Pierwsze wydawnictwa wytwórni ukazywały się wyłącznie na kasetach, będących najtańszym nośnikiem muzycznym[1]. Pierwszym wydawnictwem Projektu była kompilacja kasetowa Projekt Electronic South Florida (nr kat. PESF 1) zawierająca nagrania 9 lokalnych artystów, wydana w liczbie 100 kopii[2]. Rosnące zainteresowanie sprawiło jednak, że Rosenthal zdecydował się wydać w 1985 roku własny album, Tanzmusik (pod pseudonimem Projekt Electronic Amerika) na winylu, choć limitowanej edycji[1]. W kolejnych latach zainteresował się muzyką wytwórni 4AD, proponowaną przez takich wykonawców jak: Cocteau Twins, Dead Can Dance i This Mortal Coil[3].
Lata 80.[edytuj | edytuj kod]
W 1986 roku Rosenthal przeniósł się do Kalifornii aby studiować[4]. Wkrótce uruchomił dwa kolejne projekty: swój solowy w ramach Black Tape for a Blue Girl oraz Doppler Shift z Walterem Hollandem. Wydał dwa albumy Black Tape for a Blue Girl: The Rope i Mesmerized by the Sirens[1]. Ich muzykę określił mianem „dark, electronic music”, a jako jej wpływy wskazał zarówno Briana Eno, jak i Soft Cell czy This Mortal Coil[3].
Około 1989 roku Projekt Records rozpoczął wydawanie płyt CD, a wraz z rosnącą dystrybucją wytwórnia zaczęła przyciągać uwagę z dalszych stron świata[1].
Lata 90.[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. Rosenthal założył własną firmę wysyłkową Projekt: Darkwave, aby sprzedawać swoje wydawnictwa fanom[5]. W kolejnych latach Projekt miał już ugruntowaną pozycję wśród głównych graczy na scenie darkwave, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, ale także poza nimi. Do 1991 roku Rosenthal podpisywał kontrakty z nowymi zespołami i już wkrótce sprzedawał ponad 1000 egzemplarzy płyt CD w Europie, co stanowiło około jednej piątej ogólnej sprzedaży wytwórni. Jej zasięg wzrósł po nawiązaniu współpracy z Hyperium Records w Niemczech, a następnie po zawarciu umowy dystrybucyjnej z Contempo (obecnie Audioglobe) we Włoszech[1].
Kontrakty z wytwórnią podpisały takie zespoły, jak: Attrition (jeszcze w 1989), Lycia (1991), Love Spirals Downwards (1992), Soul Whirling Somewhere i Thanatos (oba 1993) oraz Loveliescrushing (1994)[1]. W pierwszej połowie lat 90. najlepiej sprzedającym się wykonawcą był Love Spirals Downwards; każde jego wydawnictwo rozchodziło się w liczbie około 10 tysięcy kopii (Black Tape for a Blue Girl sprzedawał w tym czasie około 9 tysięcy kopii)[6].
W 1995 roku do Projekt Records dołączył jeden z pionierów ambientu, Steve Roach, który od tego czasu nagrał dla niej ponad 75 albumów, spośród których dwa: Spiral Revelation z 2017 roku i Molecules of Motion z 2018 roku otrzymały nominacje do nagrody Grammy w kategorii: Najlepszy album New Age. W 1996 roku w nowej siedzibie wytwórni w Chicago został zorganizowany Festiwal Projekt, powtórzony w roku 1997. W tym samym roku wytwórnia podpisała amerykańską umowę dystrybucyjną z Ryko Distribution, umieszczając swoje wydawnictwa w sieciach Borders i Tower Records. Również w tym samym roku do wytwórni dołączył muzyk Voltaire, wydając pod jej szyldem swój debiutancki album, The Devil’s Bris. W ciągu następnych ponad 20 lat utwierdził swoją pozycję wśród najlepiej sprzedających się artystów Projekt Records[1].
Pod koniec XX wieku wytwórnia operowała z Queens w Nowym Jorku i choć powszechne zainteresowanie sceną darkwave zaczęło opadać, to w dalszym ciągu utrzymywał się popyt na albumy elektroniczne i ambientowe[1].
XXI wiek[edytuj | edytuj kod]
Począwszy od połowy I dekady XXI wieku wytwórnia zaczęła przeżywać trudności związane z szerzącym się piractwem internetowym i pobieraniem muzyki z sieci za darmo, wskutek czego Rosenthal, jak stwierdził w wywiadzie dla NPR musiał szukać sposobów na oszczędzanie i redukcję kosztów. W latach 90. zatrudniał 11 osób, podczas gdy w połowie drugiej dekady – dwie osoby na pół etatu. Wraz z innymi artystami stał na stanowisku, że to do nich powinna nadal należeć kontrola nad tym, gdzie pojawia się muzyka, nad którą ciężko pracowali. Zarazem nie uważał, że to on i inni artyści powinni ponosić całą odpowiedzialność za znalezienie każdego miejsca w Internecie, w którym ich muzyka jest umieszczana wbrew ich woli. Nawiązywał przy tym do trwającej w Kongresie dyskusji nad aktualizacją Digital Millennium Copyright Act[7].
W 2013 roku Rosenthal przeprowadził się do Portland w stanie Oregon, a następnie zaczął korzystać z serwisów crowdfundingowych, aby finansować swoją muzykę i wytwórnię[8].
W 2023 roku katalog Projekt Records liczył ponad 650 wydawnictw. W ciągu ostatniej dekady wytwórnia skoncentrowała się na muzyce ambient, elektronicznej i kosmicznej - z pomocą niektórych z najbardziej szanowanych i odnoszących sukcesy artystów w tych gatunkach[1]. W tym roku Projekt wylansował dwa nowe zespoły, nieco odmienne od tych z lat 90.; ormiański VeiiLA, którego muzykę Rosenthal określił jako „downtempo pop” oraz włoski DELREI, grający „americanę z domieszką spaghetti-westernu”[4].
Rosenthal jest również projektantem graficznym swojej wytwórni. Zaprojektował około 85% okładek albumów wydanych przez wytwórnię. Artyści często dostarczają mu obrazy do wyboru, a on opracowuje projekt, podobnie jak 23 Envelope realizował okładki dla 4AD w latach 80.[4].
Oprócz głównej siedziby w Portland wytwórnia ma dwie filie: w Los Angeles i w Filadelfii (2023)[1]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Dave Thompson: 40 albums that honor Projekt Records' 40 years of darkwave, goth and more. goldminemag.com. [dostęp 2024-06-26]. (ang.).
- ↑ Various – Projekt Electronic South Florida Vol. 1. Discogs. [dostęp 2024-06-26]. (ang.).
- ↑ a b Issitt 2011 ↓, s. 136.
- ↑ a b c Marcel Feldmar: In The Warmth of Winter: An Interview with Projekt Records' Sam Rosenthal. bigtakeover.com. [dostęp 2024-06-26]. (ang.).
- ↑ Issitt 2011 ↓, s. 137.
- ↑ Achy Obejas: PSST! PROJEKT LABEL’S GOING LIVE WITH ITS DARK SOUND. Chicago Tribune. [dostęp 2024-06-27]. (ang.).
- ↑ Laura Sydell: Why Taylor Swift Is Asking Congress To Update Copyright Laws. npr. [dostęp 2024-06-26]. (ang.).
- ↑ Paul Simpson: Sam Rosenthal. AllMusic. [dostęp 2024-06-27]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Micah L. Issitt: Goths: A Guide to an American Subculture. Santa Barbara, USA: Greenwood Publishing Book, 2011. ISBN 978-0-313-38605-3. (ang.).