Przejdź do zawartości

Przechwycenie sygnału telewizyjnego w Chicago

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przechwycenie sygnału telewizyjnego w Chicago
Max Headroom signal hijacking
Ilustracja
Niezidentyfikowana postać w przebraniu Maxa Headrooma
Państwo

 Stany Zjednoczone

Stan

 Illinois

Miejscowość

Chicago

Data

22 listopada 1987

Uczestnicy

ok. 3

Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Przechwycenie sygnału telewizyjnego w Chicago”
Położenie na mapie Illinois
Mapa konturowa Illinois, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Przechwycenie sygnału telewizyjnego w Chicago”
Ziemia41°52′55″N 87°37′40″W/41,881944 -87,627778

W nocy 22 listopada 1987 r. przechwycono sygnały telewizyjne dwóch stacji w Chicago w stanie Illinois, w wyniku czego doszło do krótkiej pirackiej transmisji nagrania przedstawiającego niezidentyfikowaną osobę noszącą maskę i kostium Maxa Headrooma[1][2][3][4].

Do pierwszego zdarzenia doszło podczas wiadomości sportowych nadawanych przez telewizję WGN-TV po godzinie 21:00. Podobnie jak w przypadku późniejszej transmisji, przedstawiała ona osobę w masce kołyszącą się chaotycznie przed obrotowym panelem z blachy falistej, najwyraźniej mającym przypominać animowane geometryczne tło Maxa Headrooma. W przeciwieństwie do późniejszej transmisji, jedynym dźwiękiem było głośne brzęczenie. Ta transmisja trwała prawie 17 sekund, zanim inżynierom z WGN udało się odzyskać kontrolę nad nadawaniem programu.

Drugi incydent miał miejsce około dwóch godzin później podczas transmisji przez stację PBS WTTW serialu Doctor Who Horror of Fang Rock. Ponieważ w wieży telewizyjnej nie było nikogo na służbie, przejęcie sygnału było bardziej długotrwale i można było usłyszeć zamaskowaną postać robiącą aluzje do prawdziwych reklam Maxa Headrooma dla New Coke, animowanego serialu telewizyjnego Clutch Cargo, komentatora sportowego WGN Chucka Swirsky’ego, „największych nerdów ze światowych czasopism” i innych pozornie niezwiązanych tematów. Transmisja zakończyła się zamaskowaną postacią pokazującą swoje pośladki kobiecie z packą na muchy, krzyczącą „Idą po mnie!”. Kobieta lekko uderzyła zamaskowaną postać za pomocą packi, podczas gdy postać płakała i krzyczała. W tym momencie zakończono piracką transmisję, a normalny program został wznowiony po przerwie trwającej około 90 sekund[5].

Postępowanie przeprowadzone przez Federalną Komisję Łączności bezpośrednio po przechwyceniu sygnału nie umożliwiło znalezienia osób odpowiedzialnych za atak i pomimo wielu nieoficjalnych dochodzeń i spekulacji prowadzonych przez kolejne dziesięciolecia, sprawców nie udało się dotychczas zidentyfikować[6][7][8][9].

Transmisja[edytuj | edytuj kod]

Obydwa przypadki pirackiej transmisji z Maxem Headroomem miały miejsce w lokalnych stacjach telewizyjnych w Chicago w niedzielę, 22 listopada 1987 r.[6][7][8][9]

WGN-TV[edytuj | edytuj kod]

Fragment pirackiej transmisji na WGN-TV

Pierwsze włamanie miało miejsce o godzinie 21:14 podczas emisji programu sportowego The Nine O’Clock News emitowanego przez WGN-TV. Ekrany widzów zgasły na około 15 sekund, zanim wyświetlił się materiał przedstawiający osobę noszącą maskę Maxa Headrooma i okulary przeciwsłoneczne. Osoba kołysała się nieregularnie przed obracającym się panelem z blachy falistej, który naśladuje geometryczny efekt tła prawdziwego Maxa Headrooma, któremu towarzyszy statyczny i zniekształcony brzęczący dźwięk[1][10][11]. Incydent trwał około 20 sekund i został przerwany, gdy inżynierowie WGN zmienili częstotliwość sygnału łączącego studio nadawcze z nadajnikiem stacji na szczycie John Hancock Center[12].

Po powrocie na ekran prezenter sportowy WGN, Dan Roan, skomentował: „Cóż, jeśli zastanawiasz się, co się stało, to ja też”[1] i zażartował, że komputer obsługujący wiadomości „wystartował i oszalał”. Następnie Roan zaczął od nowa swój raport z meczu Chicago Bears, który został przerwany przez piracką transmisję[13].

WTTW[edytuj | edytuj kod]

Nagranie pirackiej transmisji na WTTW

Tej samej nocy, około 23:20, sygnał lokalnej stacji PBS WTTW został przerwany podczas emisji serialu Doctor Who Horror of Fang Rock. Sprawcą była ta sama osoba podszywająca się pod Maxa Headrooma, tym razem mówiąca zniekształconym głosem[8][11].

Zamaskowana postać wypowiedziała komentarz na temat „nerdów”, nazwała komentatora sportowego WGN Chucka Swirsky’ego „durnym liberałem”, uniosła puszkę Pepsi, mówiąc „złap falę” (slogan z kampanii reklamowej Coca-Coli przedstawiającej Maxa Headrooma)[1][8] i włożyła środkowy palec do czegoś, co wyglądało jak wydrążony wibrator. Następnie postać przedstawiła serię krótkich komentarzy i fragmentów piosenek przeplatanych dźwiękami podekscytowania i okrzykami. „Max” zaśpiewał frazę „Your love is fading”; zanucił część piosenki przewodniej do serialu animowanego Clutch Cargo z 1959 roku i powiedział: „Nadal widzę X!” (było to nawiązanie do ostatniego odcinka tego programu, który czasami jest błędnie interpretowany jako „ukradłem CBS”). Udawał także defekację (narzekając na swoje hemoroidy) i wyjaśnił, że „stworzył gigantyczne arcydzieło dla nerdów z najlepszych gazet na świecie”. Mówił o dzieleniu się parą brudnych rękawiczek ze swoim bratem[1][11][8]. Następnie osoba przeniosła się w lewo, z częściowo odsłoniętymi pośladkami widocznymi z boku, a po prawej stronie kadru pojawiła się kobieca postać ubrana w kostium francuskiej pokojówki i coś, co przypomina maskę. Zdjęta maska Maxa Headrooma była przez chwilę widoczna, podczas gdy głos krzyczał: „O nie, idą po mnie! Ach, przestań!” a kobieca postać zaczęła bić „Maxa” packą na muchy[8]. Obraz na chwilę zniknął i stał się statyczny, a następnie na ekran powróciła transmisja serialu Doctor Who po przerwie trwającej około 90 sekund[8][11].

Technicy w studiach WTTW nie mogli przeciwdziałać przejęciu sygnału, ponieważ o tej godzinie w Sears Tower (obecnie znanej jako Willis Tower), gdzie znajdowało się studio stacji, nie było inżynierów na służbie. Według rzecznika stacji Andersa Yocoma, technicy monitorujący transmisję z centrali WTTW „próbowali podjąć działania naprawcze, ale nie mogli”. Dyrektor ds. emisji programów Paul Rizzo wspomina, że „w miarę jak treść stawała się coraz dziwniejsza, coraz bardziej byliśmy zestresowani faktem, że nie możemy nic z tym zrobić”[14]. Piracka transmisja zakończyła się, gdy piraci jednostronnie zakończyli transmisję. „Zanim nasi ludzie zaczęli sprawdzać, co się dzieje, było już po wszystkim” – powiedział Yocom[12]. WTTW otrzymało liczne telefony od widzów, którzy zastanawiali się, co się stało[15].

Śledztwo[edytuj | edytuj kod]

Przesłanie pirackiej transmisji powiodło się dzięki przesłaniu do wież telewizyjnych stacji silniejszego sygnału niż ten nadawany przez stacje. Było to trudne zadanie w 1987 r., ale było możliwe zanim amerykańskie stacje telewizyjne przeszły z sygnału analogowego na cyfrowy w 2009 r.[9] Eksperci twierdzą, że wyczyn wymagał rozległej wiedzy technicznej i znacznej mocy nadawczej oraz że piracka transmisja prawdopodobnie pochodziła z miejsca położonego w polu widzenia wież nadawczych obu stacji, które znajdowały się na szczycie dwóch wysokich budynków w centrum Chicago[12].

Nikt nigdy nie przyznał się do tego incydentu. Spekulacje na temat tożsamości „Maxa” i jego współspiskowców skupiały się na teoriach, że dowcip był albo sprawką niezadowolonego pracownika (lub byłego pracownika) WGN, albo został zrobiony przez członków podziemnej społeczności hakerów z Chicago. Jednak pomimo oficjalnego dochodzenia prowadzonego przez organy ścigania bezpośrednio po incydencie oraz wielu nieoficjalnych dochodzeń i spekulacji w Internecie w ciągu następnych dziesięcioleci, tożsamość i motywy porywaczy pozostają tajemnicą[6][7][8][9][16].

Wkrótce po ataku, w wiadomościach zacytowano urzędnika FCC, który doniósł, że sprawcom grozi kara grzywny w maksymalnej wysokości 10 000 dolarów i do roku więzienia[1][12]. Jednakże w 1992 r. nastąpiło przedawnienie, zatem osobom odpowiedzialnym za atak nie groziłaby już kara karna w przypadku ujawnienia ich tożsamości[1].

Wpływ na kulturę[edytuj | edytuj kod]

Chociaż incydent tylko na krótko przyciągnął uwagę opinii publicznej, w ciągu następnych dziesięcioleci w różnych mediach pojawiały się jawne lub subtelne odniesienia do niego, a magazyn Motherboard stwierdził, że był to wpływowy „wątek hakerski w cyberpunku”.

Pierwsza wzmianka pojawiła się wkrótce po pierwszych wydarzeniach, kiedy WMAQ-TV, inna stacja telewizyjna z Chicago, w humorystyczny sposób nadała klipy przedstawiające piracką transmisję podczas programu sportowego prowadzonego przez Marka Giangreco. „Wiele osób myślało, że to prawda – pirat przechwytujący naszą transmisję. Otrzymywaliśmy w tej sprawie najróżniejsze telefony” – powiedział Giangreco[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Chris Knittel, The Mystery of the Creepiest Television Hack [online], Vice, 25 listopada 2013 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  2. ↑ Patricia Mellencamp, Logics of Television: Essays in Cultural Criticism, Indiana University Press, 22 sierpnia 1990, ISBN 978-0-253-20582-7 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  3. ↑ James Schwoch i inni, Media Knowledge: Readings in Popular Culture, Pedagogy, and Critical Citizenship, SUNY Press, 1992, ISBN 978-0-7914-0825-4 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  4. ↑ Tom Forester, Perry Morrison, Computer ethics. Cautionary tales and ethical dilemmas in computing, Cambridge, Mass. London: MIT, 1994, ISBN 978-0-262-56073-3 [dostęp 2024-05-24].
  5. ↑ Steven Warren Hill, Red White and Who: The Story of Doctor Who in America, Cockeysville, MD: ATB Publishing, 2017, s. 79–81 (ang.).
  6. ↑ a b c Jay Shefsky, 30 Years Later, Notorious ‘Max Headroom Incident’ Remains a Mystery [online], WTTW News, 21 listopada 2017 (ang.).
  7. ↑ a b c Julie Unruh, 30 years later, Max Headroom hijack mystery remains unsolved [online], WGN-TV, 23 listopada 2017 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g h Sean Gallagher, Thirty years later, “Max Headroom” TV pirate remains at large [online], Ars Technica, 22 listopada 2017 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  9. ↑ a b c d Caroline Haskins, Television’s Most Infamous Hack Is Still a Mystery 30 Years Later [online], Vice, 22 listopada 2017 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  10. ↑ Don Hayne, 2 channels interrupted to the Max, „Chicago Sun-Times”, 24 listopada 1987, s. 3 (ang.).
  11. ↑ a b c d Alan Bellows, Remember, Remember the 22nd of November [online], Damn Interesting [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  12. ↑ a b c d A POWERFUL VIDEO PRANKSTER COULD BECOME MAX JAILROOM, Chicago Tribune, 24 listopada 1987 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  13. ↑ WGN Channel 9 – The Nine O’Clock News – „The 1st ‘Max Headroom’ Incident” (1987). The Museum of Classic Chicago Television (www.FuzzyMemories.TV) 2017-11-22. [dostęp 2024-05-24].
  14. ↑ John Carmody, NBC Lands Gorbachev Interview [online], web.archive.org, 9 września 2016 [dostęp 2024-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-09].
  15. ↑ Bogus Max Headroom pirates 2 TV stations, drops his pants, „The Palm Beach Post”, Associated Press, 24 listopada 1987, 3A (ang.).
  16. ↑ The Max Headroom Incident: Revisiting The Masked Mystery, 32 Years Later [online], www.wbur.org, 22 listopada 2019 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
  17. ↑ Casting final look at '87 // Local sportscasters recall year’s memorable events – Chicago Sun-Times | HighBeam Research [online], web.archive.org, 11 września 2016 [dostęp 2024-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-11].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Przechwycenie_sygnału_telewizyjnego_w_Chicago&oldid=73849603”