Przewód żółciowy wspólny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drogi żółciowe. Przewód żółciowy wspólny oznaczony numerem 6.

Przewód żółciowy wspólny (łac. ductus choledochus) – droga przepływu żółci z pęcherzyka żółciowego i wątroby do dwunastnicy. Powstaje z przewodu wątrobowego wspólnego, który łącząc się z przewodem pęcherzykowym, staje się przewodem żółciowym wspólnym[1]. Ma średnicę ok. 5 mm oraz długość ok. 7 cm[1]. W jego przebiegu wyróżnia się części: naddwunastniczą, zadwunastniczą, trzustkową i śródścienną. Część naddwunastnicza biegnie w obrębie więzadła wątrobowo-dwunastniczego na prawo od tętnicy wątrobowej właściwej i do przodu od żyły wrotnej. Część zadwunastnicza biegnie od przodu od żyły głównej dolnej i na prawo od żyły wrotnej, a część trzustkowa pomiędzy głową trzustki a częścią zstępującą dwunastnicy. Część śródścienna uchodzi zwykle wraz z przewodem trzustkowym głównym (Wirsunga) na brodawce większej (brodawce Vatera) na ścianie tylno-przyśrodkowej części zstępującej dwunastnicy[1][2]. U końca zwykle rozszerza się tworząc bańkę wątrobowo-trzustkową, inaczej uchyłek Vatera (łac. ampulla hepatopancreatica, diverticulum Vateri)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-4501-7.